تاثیر ساختار کریستالی پیروتیت در انتخاب روش فرآوری و عملکرد آن در حذف گوگرد از کنسانتره آهن

گوگرد از جمله عناصر مضر در طی فرایندهای ذوب آهن بوده، که منجر به مشکلات عملیاتی و زیست محیطی عدیدهای خواهد شد. پیروتیت از عوامل اصلی افزایش میزان گوگرد در کنسانترههای آهن است . برای گوگردزدایی ناشی از وجود پیروتیت در کنسانترههای آهن ، با توجه به ساختار کانی پیروتیت (مونوکلینیک یا هگزاگونال) از روشهای مغناطیسی و فلوتاسیون استفاده می شود. تحقیق حاضر با هدف کاهش میزان گوگرد کنسانتره نهایی آهن کارخانه سپهر صنعت آرتا (واقع در استان کردستان) انجام شده است . در وحله اول با انجام آنالیزهای شیمیایی ، توزیع دانه بندی و مطالعات میکروسکوپی نوری به شناسایی دقیق خوراک کارخانه و کنسانتره نهایی آن پرداخته شده است . گوگرد موجود در خوراک (و بالتبع کنسانتره نهایی کارخانه ) عمدتا ناشی از کانی پیروتیت ( نوع مونوکلینیک و به مقدار کمتر هگزاگونال) است . عیار گوگرد در خوراک کارخانه بطور متوسط ۲۰/۲ و در کنسانتره نهایی ۱۸/۲ درصد است . بر روی خوراک و کنسانتره آزمایش های جدایش مغناطیسی و فلوتاسیون با هدف کاهش میزان گوگرد انجام شده است . بر اساس نتایج جدایش مغناطیسی نتیجه مطلوبی در کاهش میزان گوگرد نداشته است . بعبارت دیگر عمده کانی پیروتیت از نوع مونوکلینیک بوده و به دلیل خاصیت مغناطیسی این سیستم از پیروتیت روشهای جدایش مغناطیسی تاثیری در جدایش آن نداشته اند . استفاده از راهکار فلوتاسیون معکوس با شرایط و مواد شیمیایی شامل سه کلکتور SIPX، PAX و PIMO-۹۵H ، بازداشت کننده سیلیکات سدیم ، فعال کننده سولفات مس و کفساز MIBC-B منجر به کاهش حداکثری (حدود ۵۰ درصد) گوگرد در کنسانتره نهایی این کارخانه شد.