مدلسازی عددی پخش شوری و فرآیند انتقال با استفاده از مدل EFDC

امروزه نگرانی فزاینده ای در مورد میزان تخلیه مواد آلاینده و مغذی در مناطق ساحلی، خورها و رودخانه هایی که سرشاخه های آن ها هستند، وجود دارد. میزان زمان اقامت و خروج این مواد از سیستم به زمان ماند آب بستگی دارد. با توجه به اهمیت اقتصادی و زیست محیطی خور نیویورک، رودخانه هادسون و همچنین ورود فاضلاب های شهری و کشاورزی از سرشاخه های این رودخانه، یک مدلسازی عددی سه بعدی برای محاسبه پخش شوری و زمان ماند تحت دو بازه زمانی خشک و تر در سال 2016 با استفاده از مدل EFDC بکار برده شد. این شبیه سازی با استفاده از داده های تراز آب دریا، سرعت، شوری و دما در سطح و کف پهنه آبی کالیبره شد. براساس شبیه سازی، بیشترین مدت زمان ماند نقطه ای آب در بازه زمانی تر و خشک به ترتیب برابر با 141 و 178 روز و زمان ماند آب در کل منطقه برای این دو بازه زمانی 22.2 و 17 محاسبه شد. نتایج پخش شوری و زمان ماند نشان داد منطقه به تغییرات جزر و مدی نسبت به تغییرات دبی رودخانه حساس تر است و با توجه به افزایش تراز آب دریاها در اثر تغییرات اقلیمی این موضوع بسیار مهم است.