تاثیر یک جلسه تمرین شبیهسازی فوتبال بر غلظت IgA ، IgG ، IgM و کورتیزول بزاقی در بازیکنان فوتبال مرد

هدف این پژوهش بررسی تاثیر یک جلسه تمرین شبیه سازی فوتبال بر غلظت IgA، IgG، IgM و کورتیزول بزاقی در بازیکنان فوتبال مرد است. به این منظور، ابتدا از میان بازیکنان فوتبال شهرستان سقز 30 نفر آزمودنی که دارای میانگین قد 178/5 سانتیمتر، وزن 76/2کیلوگرم، درصد چربی بدن 14/3 بودند بهصورت داوطلبانه انتخاب شدند. یک هفته پیش از آزمون اصلی، حداکثر اکسیژن مصرفی آنها با استفاده از آزمون شاتل ران اندازه گیری شد و با توجه به میزان حداکثر اکسیژن مصرفی، به دو گروه همگن تقسیم شدند. ده دقیقه قبل از اجرای آزمون، نمونه گیری بزاق از آنها به عمل آمد. گروه تجربی در ساعت 5 بعدازظهر به انجام فعالیت بدنی پرداختند که شامل اجرای یک جلسه تمرین شبیه سازی شده فوتبال متشکل از شش دوره 15 دقیقه ای تمرینات ویژه راه رفتن، دریبل توپ از میان موانع، دویدن به عقب و دویدن با سرعت بود. بلافاصله بعد از فعالیت، مرحله دوم و مرحله سوم نمونهگیری بزاقی بعد از گذشت دو ساعت انجام شد. برای اندازه گیری ایمونوگلوبولینها و کورتیزول از روش الایزا و پروتیین تام از روش برادفورد استفاده شد. روشهای آماری شامل تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر به منظور تعیین تفاوتهای مقادیر متغیرهای بین دو گروه و به منظور بررسی ارتباط ایمونوگلوبولین ها و کورتیزول بزاقی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتیجه پژوهش نشان داد غلظت IgA و کورتیزول در مرحله پیش آزمون، در مقایسه با بلافاصله بعد از آزمون، به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری داشت، اما غلظت IgA و کورتیزول در مرحله پیش آزمون، در مقایسه با دو ساعت بعد از آزمون تفاوت معنی داری نداشت. غلظت IgG و IgM در مرحله پیش آزمون، در مقایسه بابلافاصله بعد از آزمون و دو ساعت بعد از آزمون تفاوت معنی داری نداشت. همچنین غلظتIgAبلافاصله بعد از آزمون، همبستگی منفی با افزایش کورتیزول نشان داد؛ بنابراین با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد تمرین شبیه سازی فوتبال با توجه به مدت، شدت و سایرویژگی های آن ممکن است موجب تضعیف موقتیIgAشود که مهم ترین ایمونوگلوبولین بزاقی است؛ یعنی ورزشکارانی که در این رشته به انجام تمرینات مشغولاند احتمال دارد درمعرض ابتلا به بیماری های مربوط به کاهشIgAقرار گیرند.