نمودهای معماری و شهرسازی سنتی و اسلامی در منطقه

ایران در طول تاریخ اسلام همواره یکی از مراکز اصلی هنر اسلامی بوده است و معماری ایرانی از جمله غنی ترین زمینه های تجلی آن. توحید بنیادی ترین اصول سنت اسلامی است و معماری ایرانی دوران اسلامی کوشیده است تمامی وجوه و ویژگی های خود را برای نیل به وحدت تلفیق کند این نکته با یادآوری برخی تعالیم سنتی پیرامون معماری و عناصرآن روشن تر خواهد شد.از آنجا که جامعه ایران یک جامعه دین دار، دین محور و خدامحور است و در آن پایبندی به دین و سنت تا حدود زیادی یافت می شود با ورود نگرش ها و اندیشه های غربی و جلوه های مدرنیته این تضاد و چالش بین این دو فرهنگ کاملاً متفاوت، بروز پیدا کرد و هنوز این چالش ادامه یافته است . ایرانیان همان طور که در برخی هویت وارزش ها، دچار بحران شده اند، در سبک زندگی نیز در 100 ساله اخیر به ویژه از دوران روی کار آمدن رضاخان و تجدد آمرانه اش، دچار تشتت بسیار در نگرش ها و گرایش ها، آداب و رسوم، نظامات و سنن اجتماعی، باورها و حتی باورهای دینی خود گشته و سبک زندگی اسلامی ایرانی دچار تضادها و تناقض های بسیار شده است، به نحوی که از جامعه ما یک جامعه شبه مدرن ساخته است که نه می توان آن را سنتی و اسلامی نامید و نه می توان بر آن نام مدرن نهاد. لازمه رسیدن به شهر اسلامی، رعایت صحیح تمام شرایطی است که اسلام برای زندگی مومنانه توام با رفاه و آسایش مردم در نظر گرفته است . در پژوهش حاضر ضمن اشاره به ویژگیهای ساخت کالبدی شهرهای اسلامی ایرانی، سعی شده است -معیارها و شاخص های الگوی شهراسلامی بیان شود