بررسی عوامل کلیدی بر اثربخشی آموزش مشارکتی در بهبود انگیزه کودکان

آموزش به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه جوامع، همواره مورد توجه اندیشمندان و متولیان تعلیم و تربیت بوده است. در دنیای امروز که با تحولات شگرف و پیچیدگی های روزافزون همراه است، نظام های آموزشی به دنبال روش ها و رویکردهای نوینی هستند که بتواند کودکان را به عنوان نسل آینده، به نحو موثرتری برای زندگی در این دنیا آماده سازد. در این میان، آموزش مشارکتی به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، توجه بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. این روش آموزشی که بر پایه مشارکت فعال و همکاری کودکان در فرایند یادگیری استوار است، فواید و مزایای متعددی برای کودکان به ارمغان می آورد. یکی از مهم ترین پیامدهای مثبت آموزش مشارکتی، بهبود انگیزه کودکان است. تحقیقات متعددی نشان داده اند که کودکانی که در فعالیت های یادگیری مشارکتی شرکت می کنند، انگیزه بیشتری برای یادگیری دارند، فعال تر در کلاس درس حضور پیدا می کنند و با علاقه بیشتری به انجام تکالیف خود می پردازند. بهبود انگیزه کودکان، لازمه یادگیری عمیق و پایدار است. با افزایش انگیزه، کودکان با رغبت بیشتری در فعالیت های یادگیری شرکت می کنند و مطالب آموزشی را به طور کامل تر درک می کنند. یکی از مهم ترین چالش های نظام های آموزشی، افت تحصیلی کودکان است. آموزش مشارکتی فرصتی برای کودکان فراهم می کند تا مهارت های اجتماعی مهمی مانند کار گروهی، حل مسئله، ارتباطات و همدلی را در خود پرورش دهند. استفاده از روش های آموزش مشارکتی، فضای یادگیری را از حالت سنتی و یک طرفه خارج کرده و به محیطی شاد و پویا تبدیل می کند که در آن کودکان نقش فعال و موثری ایفا می کنند. در این مقاله، به بررسی عوامل کلیدی بر کارایی آموزش مشارکتی در بهبود انگیزه کودکان پرداخته می شود.