بررسی میزان آلودگی شناگاه های ساحلی بندر بوشهر به انتروکوک روده ای

زمینه و هدف: نظر به اینکه در فصل تابستان شناگران زیادی از سواحل دریایی در جنوب ایران استفاده میکنند و آلودگی آبشناگاه ها باعث ایجاد بیماری های مختلف و ایجاد اپیدمی میگردد لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین دقیق تر وضعیت آلودگیشناگاه های ساحلی شهر بوشهر به انتروکوک های روده ای در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ انجام شد. روش کار: مطالعه توصیفی حاضر در ۹ ساحل شنای رسمی بندر بوشهر انجام شد. تناوب نمونه برداری برای شمارش انتروکوکهای روده ای و کلیفرم های گرماپای ۳ بار در ماه به مدت ۷ ماه (اسفند ۱۴۰۰ -شهریور ۱۴۰۱) بود. از روش فیلتراسیون غشاییبرای اندازه گیری انتروکوک و از روش MPN (بیشترین تعداد احتمالی) جهت تشخیص و شمارش کلیفرم های گرماپای استفاده شد. داده ها در نرم افزار spss ورژن ۲۱ در سطح معنی داری ۰.۰۵ تحلیل شدند. یافته ها: میانگین انتروکوک روده ای در سواحل (۴۲/۹cfu/۱۰۰ml) بود و در ۴۱% نمونه ها آلودگی در محدوده مجاز بود. کمترین میزان آلودگی انتروکوکی در سواحل هلیله و بندرگاه و بیشترین در جفره و پلاژ بانوان بود میانگین کلیفرم گرماپای درسواحل (۸۳۸MNP/۱۰۰ml) بدست آمد و تنها در ۴/۷ درصد نمونه ها آلودگی در محدوده مجاز بود. همه ی شناگاه ها از لحاظ آلودگی کلیفرم گرماپای یا مدفوعی در وضعیت خطرناک قرار داشتند بطوریکه فقط شناگاه های ریشهر، لیان و جفره درفروردین ماه در محدوده مجاز بودند. بین میانگین تعداد کلیفرم مدفوعی و انتروکوک روده ای ارتباط معنی داری وجود نداشت(p>۰.۰۵). تفاوت معنی داری در کیفیت میکروبی آب در بین دو فصل مورد ارزیابی وجود نداشت (p>۰.۰۵). نتیجه گیری: وضعیت اکثر شناگاه های بندر بوشهر از نظر آلودگی با کلیفرم مدفوعی نامطلوب بود و آلودگی برخی سواحل دربرخی ماه ها به انتروکوک روده ای گزارش شد که عامل تهدید کننده ی مهمی برای سلامتی شناگران و مسافرین تلقی می شود.