تدوین کیفیت حضورپذیری در فضا های عمومی با تاکید بر مولفه معنا

فضاهای عمومی نقش بسزایی در سرزندگی و پویایی شهر دارند که باعث حضور مردم و شکل گیری تعاملات اجتماعی در شهر می گردد. فضای شهری عینیتی قابل درک برای شهروندان است، اما صرفا نمی توان به اطلاعات بصری اکتفا کرد بلکه اطلاعاتی نیز از طریق حواس و درک شهروندان دریافت می شود که خوانش آن ها، از طریق منظر شهری، امکان پذیر است. براساس دسته بندی گلکار یکی از ابعاد منظر شهری بعد معناست. مردم نقش مهمی در معنا بخشیدن به یک فضا دارند. این پژوهش تلاش کرده است با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و با کمک مطالعات اسنادی مدلی مفهومی برای دستیابی به فضای شهری حضورپذیر متناسب با مولفه ها و شاخص های مورد نظر ارائه نماید و به این سوال که چه عواملی منجر به حضور مردم در یک فضا می شوند، پاسخ دهد. یافته ها نشان می دهد هر فضای شهری باید ظرفیت تجربه شدن، بروز فعالیت ها و رفتار های گوناگون را داشته باشد. هنگامی که فردی در فضا حضور می یابد قابلیت های فضا را ابتدا درک و سپس تحلیل می کند و آنچه از محیط برداشت کرده را به ذهن می سپارد، سپس اقدام به برآورده کردن یکی از نیاز های خود از فضا می کند.