تاثیر رویکرد حمل و نقل محور (TOD) بر کیفیت مسیر های پیاده ی شهری، مطالعه موردی: میدان نعل اسبی شهر یزد

پیاده رفتن از قدیم یکی از پایدارترین روش های حمل ونقل در جهان بوده و ساختار سکونتگاه ها در گذر زمان و طول تاریخ توسط حرکت پیاده اتفاق افتاده است؛ بنابراین حرکت برنامه ریزی شده ی افراد پیاده می تواند ساختار فضای شهری را شکل دهد؛ اما یکی از بزرگ ترین دغدغه های زندگی شهری انسان امروزی، توجه بیش ازحد به حرکت سواره و اولویت قرار دادن سواره است؛ درنتیجه باعث غفلت از حرکت پیاده و ساماندهی فضای موردنیاز آن هاست. سفر و جابجایی، ساختن سکونت گاه ها دور از مراکز خرید و گسترش شهرها و مهاجرت مردم از روستا به شهرها، فاصله محل کار و زندگی و دیگر عوامل نیاز به اتومبیل در شهرها را روزبه روز بیشتر می کند. در چند دهه اخیر طراحان و برنامه ریزان شهری راهکارهای متفاوتی را برای کاهش این گونه مشکلات ارائه دادند. یکی از رویکردهای ارائه شده، رویکرد توسعه حمل ونقل عمومی یا TOD می باشد که تا حد زیادی خوب عمل کرده است و در بسیاری از شهرهای دنیا اجراشده است. این رویکرد تا حدی توانسته استفاده بیش ازحد از اتومبیل را کاهش دهد و مردم را ترغیب به استفاده از وسایل نقلیه عمومی و پیاده روی کند. هرچند رویکرد TOD نیز محدودیت هایی دارد، اما می توان اصول اولیه آن را در محدوده موردنظر اجرا کرد. میدان نعل اسبی نمونه موردمطالعه این پژوهش است و با استفاده از رویکرد TOD به دنبال پاسخگویی به اهدافی مانند پیاده و انسان محوری، افزایش کیفیت فضای شهری، کاهش ترافیک، تامین پارکینگ است. روش تحقیق مورداستفاده در این پژوهش مراجعه به منابع کتابخانه ای، برداشت میدانی و روش پیمایش است و برای ارائه ی راهنما ماتریس SWOT برای جمع آوری اطلاعات، سنجش و تحلیل وضع موجود و مطلوب استفاده شده است، همچنین ارتباط TOD با مسیرهای پیاده شهری و کیفیت پیاده راه های میدان نعل اسبی نیز به دست آمد.