بررسی حیاط به عنوان عرصه انعطاف پذیر در مدارس

مدرسه به عنوان یکی از مکانهای اولیه و مهم که نقش آموزش و فرآیند یادگیری را برای کودکان فراهم می آورد شناخته میشود از طرفی با تغییرات سبک زندگی دیگر خانه ها نمیتوانند به تنهایی نیاز به فضای باز و ارتباط کودک با محیط را پاسخ دهند. از این رو حیاط مدرسه میتواند بستری برای ایجاد این ارتباط به وجود آورد تا علاوه بر تامین نیازهای فرآیند آموزشی سبب ارتباط بیشتر کودکان با محیط باز شود. در نتیجه طراحی مدرسه میتواند رویکردی خلاف اتفاقات حال حاضر معماری در سطح کشور را رقم زند و از حیاط به عنوان بستری استفاده گردد تا به نیازهای کودکان در ابعاد مختلف آن پاسخ دهد. در بیشتر مدارس موجود در سطح کشور حیاط به عنوان عنصری که میتواند تامین کننده این نیازها باشد طراحی نمیگردد. از این جهت نوشته ی حاضر سعی بر معرفی پتانسیلهای بالقوه حیاط دارد تا علاوه بر شناخت این قابلیتها بتوان شرایط لازم برای استفاده از آن ها را برای کودکان فراهم آورد. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی است. همچنین برای گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای و مرور متون استفاده شده است. در این راستا به بررسی ضرورت جایگاه حیاط و فضای باز پرداخته شده است و همچنین با استفاده از مفهوم انعطاف پذیری شامل: تطبیق پذیری، تغییر پذیری و تنوع پذیری برای رسیدن به هدف تحقیق که ارائه شاخص های تاثیر گذار در حیاط مدارس بود، کمک گرفته شده است. نتیجه تحقیق نشان دهنده آن است که میتوان با استفاده از تقسیم حیاطها به عرصه هایی با کارکردهای متفاوت، از این فضا به عنوان عاملی برای انعطاف پذیری مدارس استفاده نمود.