معیارهای طراحی برج های مسکونی بر مبنای اصول معماری سبز با تکیه بر رویکرد نظری جنگل عمودی * (نمونه ی موردی : آپارتمان بوری )

امروزه، ساکنین شهرها جهت دسترسی به امکانات رفاهی ، تحصیلی ، شغلی و پزشکی بیشتر به شهرها ی بزرگتر نقل مکان می کنند؛ این امر سبب می شود تا شهرها نیاز به مطابقت فضاهای مسکونی با نیازهای جدید جامعه داشته باشند، از جهتی همگام با افزایش شهرنشینی و ارزش اقتصادی زمین باعث شده است که گسترش در سطوح افقی دیگر مورد نظر نباشد. لزوم ساختمان های عمودی که در متراژ ثابتی مسکن بیشتری را فراهم می کنند، ضروری است . از طرفی گسترش عمودی شهرها منجر به بروز معضلاتی مانند آلودگی هوا در شهر های پرجمعیت بیش از مناطق دیگر ملموس است که در جهت مواجهه با این چالش ها، پیوسته راه حل هایی ارائه می شود، از جمله استفاده از انرژی های پایدار، وسایل نقلیه ی غیر فسیلی ، وسایل نقلیه ی عمومی و احیای پوشش های سبز انبوه می باشد؛ این راهکارها در عین حائز اهمیت بودن کافی نیست ؛ با توجه به شناسایی مصالح غیرپایدار و آسیب رسان برای محیط زیست و انسان توسط کارشناسان، و عیان شدن آسیب های زیست محیطی مصالح رایج ، به همین جهت ، طراحی بر مبنای اصول معماری سبز غیر قابل اجتناب می باشد تا با استفاده از روش های نوآورانه مانند طراحی سبز در سطوح و اجزای ساختمان ها (بام ها، نماها، سطوح داخلی و بیرونی و بالکن ها) به پدیده ای به عنوان جنگل های عمودی دست بیابند تا اقدامات عملیاتی در راستای حل مشکلات مسکن و آلودگی هوای شهرها انجام گیرد.با توجه به اهداف مشخص این پژوهش ، پرسش های زیر پیش رو است : اصول معماری سبز در طراحی برج های مسکونی ، چه معیارهایی را پیش رو می گذارد؟ رویکرد نظری جنگل عمودی در راستای اصول معماری سبز چه روابطی را پیشنهاد می کند؟ با توجه به فرآیند انجام پژوهش ، نتایج تحقیق حاکی از آن است که رویکرد جنگل های عمودی می توانند پاسخ مناسبی برای حل معضل آلودگی هوا توام با افزایش شهرنشینی باشد و در این زمینه سطوح و اجزای کالبدی برج های مسکونی من جمله :بام ها، نماها، سطوح داخلی و بیرونی و بالکن ها می توانند با اصول معماری سبز طراحی شوند.