مسکن پایدار از حیث تجارب کشورها

رشد و توسعه شهر و شهرنشینی در کنار ایجاد امکانات و رفاه برای زندگی انسان ها، باعث افزایش هر چه بیشتر تخریب ها و آلودگی های زیست محیطی شده است. از این رو، نظریه توسعه پایدار شهری با توجه به اثرات منفی رشد شهرها مطرح شد و راهکارهایی را برای به حداقل رساندن مسائل شهری مطرح کرده است. از جمله این راهکارها، تلاش در جهت ایجاد پایداری در مسکن شهری است. مسکن به عنوان مهمترین کاربری در شهرها که درصد بالایی از مساحت شهر را به خود اختصاص می دهد، کیفیت زندگی و رفاه و آسایش مردم را مشخص می کند. نحوه طراحی و ساخت مسکن در محیط، جامعه، فرهنگ، اقتصاد و همچنین بر زندگی روزانه مردم، سلامتی و امنیت آنها تاثیر می گذارد. براین اساس پایداری مسکن گامی مهم در نیل به توسعه پایدار شهری در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی می باشد. هدف از پژوهش حاضر آشنایی با مسکن پایدار، ابعاد و شاخص های آن از یک طرف و همچنین بررسی و مطالعه نمونه هایی از مسکن پایدار در کشورهای مختلف می باشد. بدین منظور از روش تحقیق توصیفی و مطالعه کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج مطالعات در کنار معرفی شاخص های مهم دستیابی به توسعه پایدار، نشان می دهد که توسعه مسکن علاوه بر محیط زیست بر اقتصاد، فرهنگ و مسائل اجتماعی تاثیر می گذارد و از این رو تحقق مسکن پایدار، تدوین برنامه های ویژه ای را در جهت توسعه شهری می طلبد.