بهینه سازی پوشش های چندلایه نانومتری برای بهبود جذب و نشرپرتوهای ورودی در فرایند ساخت سلول های بازتاب دهنده ی خورشیدی

بازتاب دهنده های خورشیدی (OSR) بخش مهمی از سیستم های کنترل حرارتی ماهواره ها محسوب می شوند. این اجزا بسته به طراحی حرارتی و موقعیت به کارگیری به عنوان یکی از سیستم های کنترل حرارت غیرفعال در سامانه های فضایی مورد استفاده قرار می گیرند. عموما استفاده از این اجزا در ماهواره ها وابسته به قرارگیری سطوح خارجی در معرض منابع مختلف انرژی مانند خورشید و آلبدو وIR است استفاده از این سیستم ها بسته به طول موج پرتوها ورودی مختلف برای مقاصد متفاوت از جمله ایجادکوپل تشعشعی سطوح خارجی ماهواره با محیط فضا، ایجاد بالانس انرژی دریافتی از محیط و اتلاف انرژی اجزای داخلی نیز اهمیت خواص تشعشعی سطوح داخلی برای تعدیل دمای اجزای داخلی آن است[۱]. بازتاب کننده های خورشیدی موجب انعکاس درصد بالایی از انرژی ورودی خورشیدی و ساطع کننده خوب IR هستند. از پوشش های چندلایه فلزی استفاده شده و زیرلایه شفاف که ضریب جذب نور پایین دارد، بنابراین تحت تاثیر تابش خورشید افزایش دما ندارد، ضخامت زیرلایه ها معمولا کمتر از ۲۵۰ میکرومتر است که این به دلیل فراهم کردن وزن سبک به منظور استفاده در سامانه های فضایی است[۲]. باتوجه به استفاده در ماهواره ها اجزا OSR به صورت قطعات مربعی cm)۲×۲) در می آیدکه سطح داخلی این قطعات با استفاده از فلزات خالص طلا و نقره و آلمینیوم و مس لایه نشانی می شود. هم چنین سطح بیرونی با استفاده از یک لایه نازک شفاف نیکل کروم که از لحاظ الکتریکی هادی جریان الکتریسته است استفاده شد برای اتصال آنها به بدنه ماهواره از یک چسب رزینی نازک و به دنبال آن عملیات پخت چسب استفاده می شود. به منظور از بین بردن اثرات انبساط و انقباض، بایستی این قطعات با فاصله از یکدیگر قرار گیرند [۲]