بررسی نقش آفرینی معلم آگاه در کمک به رفع اختلال یادگیری

در طول ربع قرن گذشته روشن شد که تئوری در مقام راهنمای تدریس محدودیت هایی دارد. هیچ تئوری یا ترکیبی از تئوری ها در علوم تربیتی هرگز نتوانسته است به حد کافی تصمیم هایی را که معلمان باید در زمینه و موقعیتی خاص در کلاس درس خاص اتخاذ کنند، ارائه دهد. تئوری ها روابطی ارائه می کنند که آرمانی و آماری اند و در مقایسه با موقعیت های واقعی کمتر پیچیده اند. درواقع، هرگاه شخصی درباره موضوعی تئوری داشته باشد، یعنی می تواند مفهومی را به شکل گزاره ای توصیف کند. اما این مبنای دانشی برای هدایت تصمیم در عرصه عمل کافی نخواهد بود. از این رو، ما معلمان باید نقش آموزشی خود را در هم تنیده با نقش پژوهشی خود و هم زمان در دو کسوت نقش آفرینی کنیم. تحقق چنین رخدادی در مدرسه، ضمن توسعه فرهنگ پژوهش، به اقدامات ما معلمان مبنای علمی و عقلانی می بخشد و یادگیری پژوهش محور را بین دانش آموزان نهادینه می کند. در سیستم های آموزشی، افراد زیادی مشغول به کارند و فعالیت های آن ها به طور مستقیم یا غیرمستقیم در تربیت دانش آموزان موثر است اما در این میان، نقش معلمان از دیگر افراد بسیار برجسته تر می نماید چنان که بیشتر اوقات را دانش آموزان در مدرسه زیر نظر آن ها سپری می کنند و عوامل دیگر هم فراهم آورنده زمینه برای فعالیت معلم ها هست ازاین رو بسیاری از دانش آموختگان نظام آموزشی سنتی و جدید شکل گیری شخصیت خود را مرهون معلمان خود می دانند.