عوامل موثر بر فقر شهری در محله های حاشیه نشین شهری (مطالعه موردی: گنبدکاووس)

در دهه های اخیر شهر گنبدکاووس استان گلستان به عنوان یک شهر مهاجرپذیر، شاهد رشد شدید حاشیه نشینی و گسترش فقر شهری بوده است. محلات حاشیه نشین، نابرابری های فضایی - اجتماعی در شهر را تشدید کرده و مدیران شهری را با چالشی جدی مواجه نموده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر فقر شهری در محله های حاشیه نشین می باشد. روش: قلمرو مکانی تحقیق، ساکنین محله های حاشیه نشین شهرستان گنبدکاووس شامل محله های افغان آباد، سیدآباد، بدلجه و چای بویین بوده و قلمرو زمانی تابستان ۱۴۰۱ می باشد. عوامل موثر بر فقر شهری از دو دیدگاه اقتصادی و اجتماعی، در محله های یادشده توسط توزیع پرسشنامه محقق ساخته، بررسی و رتبه بندی شد. نتایج نشان داد در حوزه خدمات عمومی، دسترسی کافی به درمانگاه با کمترین امتیاز دسترسی (۲/۱۸)، در حوزه امنیت، کمبود و بعضا فقدان روشنایی مناسب معابر با بیشترین امتیاز (۲/۷۱)، در حوزه مشارکت اجتماعی، امکان همکاری با شوراهای محلی، کمترین امتیاز (۱/۸۵)، در حوزه بیکاری، بیکاری پنهان بیشترین امتیاز (۳/۰۲) و در حوزه فقر مالی، درآمد پایین بیشترین امتیاز (۲/۴۱) را به خود اختصاص دادند. ازنظر شیوع آسیب های اجتماعی، محله سیدآباد(۰/۲۷=Q) و ازنظر شیوع آسیب های اقتصادی، محله افغان آباد(۰/۲۴=Q) بالاترین رقم را به خود اختصاص دادند.