اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی بر افزایش تعلق بر باشگاه دانش آموزان ورزشکار (دانش آموزان پسر مقطع دوم دبیرستان شهر تبریز)

در دوران معاصر، ورزش و فعالیت های بدنی به عنوان یکی از مهم ترین جوانب توسعه جسمانی و روحی افراد، به ویژه دانش آموزان، تاثیرات قابل توجهی دارد. ورزش و فعالیت های وابسته به آن، از جمله عواملی هستند که می توانند به افزایش تعلق به باشگاه ها و تشکیل ارتباطات اجتماعی مثبت در میان دانش آموزان کمک کنند. تعلق به باشگاه و ورزش های تیمی نه تنها به عنوان فرصتی برای توسعه مهارت های ورزشی، بلکه به عنوان یک مفهوم گسترده تر که شامل احساس پذیرش، ارتباطات اجتماعی مثبت، و انگیزه برای شرکت فعالانه در فعالیت های ورزشی و چالش های تیمی می شود، مطرح می شود. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی بر افزایش تعلق بر باشگاه و فرسودگی ورزشی دانش آموزان ورزشکار (دانش آموزان پسر مقطع دوم دبیرستان شهر تبریز) می باشد. روش تحقیق نیمه آزمایشی و بصورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. نمونه مورد مطالعه شامل ۴۰ دانش آموز در قالب دو گروه می باشد (شامل ۲۰ دانش آموز به عنوان گروه آزمایشی و ۲۰ دانش آموز به عنوان گروه کنترل) که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۳۰ دقیقه ای، هفته ای دو بار در جلسات گروهی آموزش مثبت اندیشی شرکت کرد و گروه کنترل هیج مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه احساس تعلق به باشگاه (بری،بتی،وات ،۲۰۰۴) پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و ویسنیکی (۱۹۹۸) می شود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مثبت اندیشی تاثیر معناداری بر احساس تعلق به باشگاه در بین دانش آموزان ورزشکار داشت .نتیجه گیری: آموزش مثبت اندیشی می تواند احساس تعلق به باشگاه را بهبود بخشد؛ بنابراین، پیشنهاد می شود از این برنامه برای بهبود احساس تعلق به باشگاه دانش آموزان ورزشکار استفاده شود.