به کار بردن الگوهای باغ ایرانی در فضاهای سبز شهری معاصر

برای بازآفرینی باغ ایرانی تا کنون تلاش های بسیاری شده و در برخی موارد هم تا حدی موفق بوده است ولی در اغلب این نمونه ها باغ ایرانی با توجه به ویژگی های کالبدی اش بازآفرینی شده است و کمتر به فرایند ادراکی باغ و ویژگی های ماهیتی آن توجه شده است. از طرفی در این نمونه ها به نیازهای جامعه امروز و ویژگی پارک های امروزی که خود تا حدی پاسخگوی این نیازها هستند کمتر توجه شده است و یا در صورت توجه به آنها مورد استفاده قرار نگرفته اند بعلاوه تفاوتی که در پژوهش پیش رو با تجربه های بازآفرینی جدید وجود دارد تلاش برای ارائه اصول و الگوهایی جهت بازآفرینی باغ ایرانی است. در واقع فقط الگو میتواند بدون آنکه کار گذشتگان را تکرار ،کند تجربیاتشان را به صورت آثار معماری آشکار کند. اصول هم چون مفاهیم ثابتی هستند و بر روی الگو تاثیر می گذارند، همچنین باعث ایجاد رفتارهایی در انسانها می شوند نیاز است که همراه با الگوها ارائه شوند. میتوان نمونه های بازآفرینی موجود را نیز بررسی و مطالعه کرد و نقاط قوت و ضعف هر یک را استخراج نمود. لازم به ذکر است از آنجایی که در جامعه امروز اکثر افراد داری زندگی آپارتمانی هستند یابد همه افراد جامعه بتوانند از فضاهای سبز شهری استفاده کنند. بدین ترتیب در این پژوهش الگوها و اصول برای فضاهای سبز عمومی ارائه می شود.