مروری بر نظریه های یادگیری و کاربرد آن در آموزش معلمان

از جمله ویژگی های انسان، استعداد خاص او در یادگیری است. به یقین می توان گفت که پیدایش و بقای تمدن و فرهنگ انسان، به وجود استعداد یادگیری او بستگی داشته و یکی از مهم ترین عوامل پیشرفت های اجتماعی در زندگی انسان، یادگیری است. کودک در آغاز، با برخی ظرفیت ها و قابلیت های فیزیولوژیک و غریزی، پا به دنیا می گذارد. از آن پس، به جز ظرفیت های غریزی و طبیعی نظیر رشد و نمو و بازتاب ها، آنچه شخصیت او را می سازد، حاصل یادگیری اوست. آموزش های خانواده، آموزش های مدرسه ای و آموزش های اجتماعی، همه قسمت هایی از زندگی او را تشکیل می دهند که تماما یادگیری است. پس حیطه یادگیری گسترده است و رفتارهای تحصیلی و غیرتحصیلی را شامل می شود و در مدرسه و یا هر جای دیگری که کودکان، دنیایشان را تجربه می کنند، رخ می دهد. یکی از گسترده ترین و متنوع ترین فعالیت های انسان، یادگیری است. بسیاری از اقدامات سازمان یافته ی بشر به منظور یادگیری، تربیت و آماده سازی انسان ها صورت می پذیرد؛ از جمله تلاش خانواده ها، نهادهای دینی، برنامه ها و کوشش های مدارس، دانشگاه ها و بسیاری از فعالیت ها در کارگاه ها و پژوهشگاه ها. زندگی انسان، برعکس حیوانات، بدون یادگیری امکان پذیر نیست. هرچند انسان نیز به برخی از بازتاب های ساده و زمینه های رفتار غریزی مجهز است اما انسان در نتیجه ی یادگیری، در همین بازتاب ها و رفتارهای غریزی تغییراتی پدید می آورد. یادگیری یکی از مهم ترین توانمندی های اکتسابی است که مایه ی رشد، ترقی و کمال انسان به شمار می آید؛ تا جایی که می توان گفت انسان همان چیزی است که آموخته است. هدف از این پژوهش، بررسی نظریات یادگیری و سبک های یادگیری دانش آموزان می باشد. جمع آوری اطلاعات با روش کتابخانه ای و به شیوه اسنادی صورت گرفته است.