آموزش دانش آموزان ابتدایی مبتنی بر بازی آموزشی

بازی در فرآیند های آموزشی می تواند دانش آموزان ابندایی را مشتاق تر کند و رشد تحصیلی را به دنبال داشته باشد. استفاده از بازی در زندگی انسانها در زمانهای بسیار قدیم به اثبات رسیده است. برای مثال، افلاطون بازی هایی را که در دوران کودکی انجام می شود به عنوان عنصری مهم در نظر می گیرد که افراد بعدا در بزرگسالی به آن تبدیل می شوند. به همین ترتیب، ارسطو بازیها را علاوه بر عنصر سرگرمی، فرصتهای یادگیری نیز میدانست. رومیها بعدا از بازیها برای تصمیم گیری در مورد توزیع محصولات در کنار استفاده از آنها به عنوان منبع سرگرمی استفاده کردند. در قرن نوزدهم، زمانی که فروبل، بنیانگذار مهدکودک، ادعاهایی در مورد ارزش بازیها برای آموزش و رشد توانایی های کودکان مطرح کرد، بازی ها احیا شدند سپس با رشد تکنولوژی، مفاهیم بازیهای آموزشی و استفاده از آن در آموزش نیز در کنار آن رشد میکرد. محققان دریافته اند که قرار گرفتن در معرض یادگیری علم (از طریق بازی کردن) می تواند کمک بزرگی به دستاوردهای بلندمدت آینده دانش آموزان بکند نویسندگان و محققان برجسته ای مانند Jenkins (۲۰۰۲) و Gee (۲۰۱۶) بر این واقعیت تاکید کردهاند که بازیهای رایانه-ای سبک آموزشی قانع کنندهای را برای کودکان ارائه میدهد زیرا آنها می توانند از طریق بازیها رایانه ای آموزشی بهتر یاد بگیرند. در این پژوهش به بررسی آموزش بر مبنای بازی در مدارس ابتدایی پرداخته ایم.