مقایسه اثربخشی موسیقی درمانی فعال و بازی درمانی بر مهارت اجتماعی و تماس چشمی کودکان پسر مبتلا به اوتیسم سطح۲
محل انتشار: فصلنامه کودکان استثنایی، دوره: 21، شماره: 3
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 252
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOEC-21-3_010
تاریخ نمایه سازی: 14 اسفند 1401
چکیده مقاله:
هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی موسیقی درمانی فعال و بازی درمانی بر مهارت اجتماعی و تماس چشمی پسران ۶ تا ۱۲ ساله مبتلا به اختلال اوتیسم سطح ۲ از مراکز توانبخشی شهر تهران انجام شد. روش: میزان تماس چشمی این کودکان با استفاده از دستگاه ردیاب چشمی و مهارت اجتماعی آنها به وسیله مقیاس درجه بندی مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت (SSRS) اندازه گیری شد. نمونهها به صورت تصادفی ساده به سه گروه موسیقی درمانی (M)، بازیدرمانی (P) و گروه کنترل (C) تقسیم شدند. برای گروه M، ۱۲ جلسه مداخله موسیقی درمانی فعال و برای گروه P به همان تعداد جلسه بازی درمانی انجام شد. برای گروه C فقط جلسه های آموزشی رایج مراکز انجام شد و سپس میزان تماس چشمی و مهارت اجتماعی هر سه گروه دوباره اندازهگیری شد. یافته ها: مقایسه تماس چشمی و مهارت اجتماعی سه گروه پس از انجام مداخله ها، با استفاده از آزمون ANCOVA در نرم افزار SPSS ۲۳ نشان داد که تفاوت معناداری میان نتایج سه گروه هم در تماس چشمی و هم مهارت اجتماعی حاصل شده است ) ۰۵/۰ (p<. آزمون تعقیبی توکی، بهبود معناداری در تماس چشمی در گروه موسیقی نشان داد، اما در گروه بازی و کنترل تغییری دیده نشد. همچنین بهبود معناداری در میزان مهارت های اجتماعی گروه موسیقی و بازی دیده شد، اما در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد. اندازه اثر تماس چشمی در گروه بازی درمانی ۰۷۹/۰ و در گروه موسیقی درمانی ۵۱۵/۰ بوده است. انداره اثر مهارت های اجتماعی در گروه بازی و موسیقی درمانی ۳۰۴/۰ بود. نتیجه گیری: براساس یافته های حاصل از پژوهش می توان نتیجه گرفت که موسیقی درمانی هم بر بهبود تماس چشمی و هم مهارت های اجتماعی موثر است، اما بازی درمانی فقط بر بهبود مهارت اجتماعی تاثیر دارد.
.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدیه رحمانیان
Payame Noor University
محمد اورکی
Payame Noor University
نرگس امینی شیرازی
کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور،تهران
محمدرضا فرزانه
دکترای مدیریت، گروه مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز، تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :