بررسی نقش مدیریت جهادی در توسعه کشورها مبتنی بر نهادهای جغرافیایی

از آثار و ثمرات انقلاب اسلامی ایران، الگویی برای تحقق توسعه است که «مدیریت جهادی» نام دارد. مدیریت جهادی با درسهایی از «مدیریت اسلامی» و «علم مدیریت»، توان رساندن کشورهای در حال توسعه و عقبمانده را به توسعهی مطلوب داراست؛ در پی پاسخ این سوال کهدقیقا مدیریت جهادی در تحقق توسعه چطور ایفای نقش خواهد کرد و از چه مسیری ابوابتوسعه را به روی کشورهای توسعه نیافته یا کمتر توسعه یافته خواهد گشود؟ این مقاله انجام شدهاست. فرض اصلی بر این است که مدیریت جهادی برای اصلاح اصلیترین نهادجغرافیایی یعنیدولت، ورود و با اجتماعی کردن قدرت دولت، توسعه را محقق میکند. هر کشوری که بخواهداز این مدل مدیریتی بهره گیرد باید به شرایط نهادی خود توجه کند و مدیریت سیاسی فضا در آن کشور به گونه ای انجام پذیرد که اصلی ترین نهاد موثر در توسعه یعنی دولت را سامان دهد واصلاح کند. دولت در صورتی میتواند اهداف عالی و پایدار توسعه را محقق کند که قدرتخود را در سازماندهی صحیحی به بهترین شکل توزیع کند و با مدیریت جهادی میتوانمدیریت سیاسی کشور را اصلاح کرد. با استفاده از منابع کتابخانه ای، از طریق روش توصیفی-تحلیلی، «مدیریت جهادی» در میانهی دو عنوان «مدیریت اسلامی» و «مدیریت سیاسی فضا» تعریف شده است. و نیز با روش تاریخی، تاثیر مثبت مدیریت جهادی دولهالنبی(ص) -دولتمردمی صدر اسلام- و اثرات منفی مردمی نبودن دولت مدرن در ایران در نیل به توسعه بررسیشده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که این مدیریت فقط برای ایران و انقلاب اسلامینبوده بلکه برای هر کشوری که بخواهد از آن برای نیل به توسعه استفاده کند، کاربرد دارد.