تاخیر تکامی کودکان و عوامل مرتبط با آن

امروزه نیروی انسانی به عنوان رکن اساسی توسعه در نظر گرفته می شود و یکی از مهم ترین پایه های دستیابی به این مهم تنها بر پایه توجه به کودکان به عنوان نسل آینده خواهد بود. مشکلات تکاملی بعد از عفونت و تروما، شایع ترین مشکل در طب کودکان می باشند. نیمی از این اختلالات تا سن مدرسه شناسایی نمی شوند و مورد ردمان قرار نمی گیرند که منجر به عوارض متعدد و تهدید کننده سلامت و پیشرفت جامعه خواهند بود. علت اصلی ناتوانی های تکاملی ناشناخته باقی مانده است و در بسیاری موارد نمی توان یک عامل کاملا مشخص را ذکر کرد. طیف وسیعی از علل و عوامل جمعیت شناختی، از جمله عوامل دوران بارداری، روانی، اجتماعی، وراثت و عوامل محیطی در بروز آن نقش دراند. به عبارت دیگر تکامل انسان تعامل پویا و مستمر بین فاکتورهای بیولوژیکی و اکتسابی می باشد. روند تکامل نه به تنهایی توسط عوامل ژنتیک یا طبیعت معین می شود و نه کاملا محصول اثرات اکتسابی محیطی یا همان طبیعت می باشد. از طرفی الگوی زیستی، روانی و اجتماعی بیان کننده اهمیت هر دو جنبه عوامل داخلی و خارجی می باشد. شرایط نامطلوب مادر از قبیل سوء تغذیه، سیگار کشیدن، استفاده نادرست از داروها، تحرک ناکافی و عدم مراقبت های قبل از زایمان همگی می توانند منجر به رشد نامطلوب جنین گردند که خطری برای سلامتی آتی فرد محسوب می شود. مشخص ساختن عوامل موثر برای تاخیر تکاملی حتی قبل از غربالگری در هر جامعه می تواند قدم مهمی جهت تشخیص به موقع این اختلالات در مراحل اولیه بوده و توجه آنان را برای پایش دقیق تر بیافزاید. باپیشگیری به موقع و کاهش اختلالات تکاملی، بار بزرگی از عهده خانواده های این کودکان و جامعه برداشته خواهد شد.