ویژگی های ارتباطی اوتیسم و سندروم لاندوکلنفر: ضرورت تشخیص افتراقی

مقدمه: بیماری های نورولوژیکی کودکان با علائم و نشانه هایی در رفتار و ارتباط کودک ظاهر می شوند. اهمیت تشخیص درست و افتراق بین اختلالات با علائم ظاهری مشابه در برنامه ریزی و ارائه درمان متناسب با نوع اختلال ضرورت دارد. در این مطالعه ضمن معرفی یک نمونه ابتلا به لاندوکلفنر روند ارزیابی و تشخیص این اختلال و افتراق آن از اوتیسم مورد بررسی قرار می گیرد. مواد و روش ها: مراجع مورد نظر یک دختر ۶۵ ماهه با علائم گوشه گیری و ناتوانی در برقراری ارتباط، توانایی بیان شفاهی در حد ۱۰ کلمه، پرخاشگری، تکانشگری، نقص توجه و تمرکز، فقدان درک دستور، و تماس چشمی نامناسب که به آسیب شناس گفتار و زبان مراجعه نموده است. براساس گزارش والدین کودک تا حدود ۴۰ ماهگی قادر به بیان ۱۰۰ کلمه بوده است اما به تدریج کلمات بیانی خود را فراموش کرده است، کودک بی قرار است و در طول روز همراه با گریه ضرباتی به سر خود وارد می نماید. پس از ارزیابی اولیه، کودک به روانپزشک ارجاع گردید. طبق تشخیص اولیه روانپزشک کودک مبتلا به اوتیسم بوده و ضمن ادامه گفتاردرمانی برای وی ریتالین و ریسپریدون تجویز گردید. اما در مدت سه ماهجلسات فشرده پیشرفت چندانی نداشت. از همان حدود ۱۰ کلمه بیانی هم استفاده نمیکرد و به نام خود واکنش نشان نمی داد. با ایجاد پسرفت در وضعیت ارتباطی کودک مجددا به روانپزشک و متخصص اعصاب ارجاع گردید. و در بررسی EEG متوجه وجود تشنج در کودک شدند. و کودک با تشخیص لاندوکلفنر جهت گفتاردرمانی ارجاع گردید. برنامه گفتاردرمانی کودک با توجه به ابتلا به لاندوکلفنر با هدف بهبود ارتباط جهت رفع نیازهای کودک، متمرکز بر بهبود درکو آموزش استفاده از روش های جایگزین گفتاردرارتباط طراحی گردید. یافته ها: علائم اوتیسم و لاندوکلفنر ممکن است همپوشانی داشته باشد. اما باید به وجه افتراق آن ها توجه داشت. لاندوکلفنرمعمولا با بروز حملات تشنج در سنین بالای ۴ سالگی ظاهر می شود و بدنبال آن پسرفت در مهارت های زبانی، بیقراری، پرخاشگری و تکانشگری، نقایص توجه و تمرکز، اضطراب و علائم ناسازگاری در کودک ظاهر می شود و تمایل کودک به ارتباط، مشارکت و بازی با همسالان به دنبال از دست دادن مهارت های زبانی دچار اختلال می شود. بحث و نتیجه گیری: در مجموع هرچند ممکن است در کودکان مبتلا به اوتیسم، تشنج و علائم بیش فعالی نیز ظاهر شود اما در افتراق آن از لاندوکلفنر باید شروع علائم قبل از سه سالگی، رفتارهای کلیشه ای، مشکلات حسی و ناتوانی در ارتباط را در نظر داشت که معمولا وضعیت زبانی و ارتباطی آنان از ابتدا به شکل یکنواختی درگیر است و پسرفت ناگهانی در پروفایل زبانی را تجربه نمی کنند.