نقش مصالح ساختمانی در ایستایی سیستمهای سازه ای و برپایی فرمهای معماری

پیوند بین مصالح و تکنولوژی تندیس خاصی را پدید می آورد که حاصل خلاقیت درطراحی سازه و فن آوری های نوین در ساخت است این پیونددر معماری گذشته اکثر کشورهای جهان وجود داشته است اما به تدریج درپیتحولات دوره معاصر توجه به همسازی سازه و معماری باعث بوجود آمدن نوعی حساسیت و رویکردی ویژه به استفاده از فناوری های جدید سازه درمعماری و روشهای پیشرفته ساخت در اجرای ساختمان ها گردید. از این رو موضوع بررسی شده درمقاله حاضر ارتباط دهنده دو حوزه مصالح و تکنولوژی است مشخصه اصلی این مقاله رهیافت کل نگرانه به سازه های ساختمان است بررسی سیستمهای دهانه بندی افقی تکیه گاه های عمودی که درشکل گیری فرم و فضا سهم دارند هسته اصلی این مقاله را تشکیل میدهد دراین مقاله از رهیافت ریاضیاتی به سازه های ساختمانی اجتناب شده اما از اصول بنیادی حاکم بررفتار اجزا سازه ای غفلت نشده است.