تحلیل بازنوسازی و تجدید حیات شهری: تعیین و تحلیل فضاهای نیازمند تخریب، توسعه مجدد، احیا و حفاظت شهری مطالعه موردی: منطقه ۵ شهر اصفهان

با رشد روزافزون جمعیت شهرنشینی و توسعه فیزیکی آن، تفاوت های کالبدی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی بیشتر محسوس می گردد و این تفاوت ها در برخی موارد با بروز فرسودگی نمایان می گردد فرسودگی و افت فضاهای شهری از جمله مهم ترین مشکلتی است که در چند دهه اخیر در ابعاد مختلف کالبدی- فعالیتی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی نمایان شده و رو به گسترش است. از این رو در رابطه با مرمت این بافت ها رهیافت ها و روش های گوناگونی بکار گرفته شده است که از توجه صرف به معیارهای کالبدی به سمت درنظر گرفتن معیارهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی پیش رفته است. در این بین، رهیافت تجدید حیات شهری، روایتی جامع و یکپارچه از مرمت شهری بوده و با لحاظ داشتن تمامی وجوه کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی، به مشکلات نواحی درون شهری و عدم تعادل و افت شهری می پردازد. در واقع رهیافت تجدید حیات شهری به شناسائی فضاهای سه گانه نیازمند الف) تخریب و توسعه مجدد، ب) بازسازی/ بهسازی و پ) نگهداشت می پردازد. پژوهش حاضر برآن است تا با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از فن نقشه های همپوشی در سیستم اطلعات جغرافیایی GIS، شدت فرسودگی بلوک های مسکونی منطقه ۵ شهر اصفهان را مشخص می کتد و بر پایه رهیافت تجدید حیات شهری و مبتنی بر شدت فرسودگی هریک از فضاهای شهری، سیاست های مناسب برای بازگشت حیات مسکونی پایدار به این فضاها را تعیین نماید. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که ۷۲ درصد بلوک ها در این منطقه نیازمند رهیافت حفاظت، ۲۴ درصد نیازمند راهبرد احیاء و ۴ درصد نیازمند تخریب و توسعه مجدد می باشند که با مدیریت صحیح و اتخاذ تدابیر، راهبردها و سیاست های مناسب، هم از طرف ساختار تصمیم گیری در شهر اصفهان و منطقه ۵ شهر اصفهان، و هم از خلال برنامه های تغییر و توسعه شهری می توان به ارتقای کیفیت زندگی فضاهای شهری و رفاه ساکنان دست پیدا کرد.