فهم ماهیت فضای معماری و نسبت آن با طراحی

همانطور که هانری لوفور میگوید، ارائه هر تعریفی از معماری، پیشتر نیازمند ارائه، تحلیل و توضیحی درباره انگاره ی فضاست. فضا به عنوان یک مفهوم متاخر در معماری، تاریخی طولانی در رشته های فیزیک، ریاضی و فلسفه دارد اما طول عمر آن در معماری به زحمت، به بیش از یک قرن میرسد. مفهوم فضای معماری نیز بر مبنای چنین تجربیاتی بنا شده است. از منظر ماهیت شناسی تعاریف موجود از فضا را می توان تحت سه عنوان فضای مطلق-ریاضی، فضای نسبی و فضای رابطهای دسته بندی کرد. هر پژوهش با موضوع فضا در معماری، برمبنای پیش فرض های نظری و اهداف فرضی خود، بر ماهیتی خاص از فضا متمرکز میشود. مطالعه ی تاریخ تحول فضای معماری در تحقیقی کاربردی با هدف بهبود طراحی معماری، نیازمند عینیت و قابل فهم بودن نتایج تحقیق است که از طریق ماهیت مطلق فضا قابل دسترسی است در عین حال تلقیای ذات گرایانه از فضا میتواند پویایی های فضا را از دسترس پژوهشگر دور نگه دارد. میتوان با استفاده از تمهیدات روششناختی و بررسی ساختار فضا در زمینه ی تاریخی این مشکل را تا حدی مرتفع کرد.