بررسی و تعیین مناسب ترین شاخص های فرسایندگی باران در استان آذربایجان غربی

فرسایندگی باران به عنوان یکی از مهم ترین فاکتورهای تاثیرگذار بر فرسایش خاک مطرح است که می توان آن را در قالب شاخص هایی بیان نمود. این پژوهش با هدف تعیین شاخص فرسایندگی مناسب در استان آذربایجان غربی و بسط این شاخص از طریق تخمین آن به وسیله پارامترهای در دسترس بارندگی در ایستگاه های فاقد آمار شدت و نیز تعیین دقیق ترین روش میان یابی برای تهیه نقشه آن انجام گرفت. به منظور بررسی شاخص های فرسایندگی باران و انتخاب مناسب ترین آن ها، شاخص های مختلف فرسایندگی محاسبه شده وروابط همبستگی آن ها با تلفات خاک در استان بررسی شد. در مرحله دوم، شاخص انتخابی برای ایستگاه های سینوپتیک که دارای باران نگار بود، محاسبه و رابطه ای بین شاخص یاد شده و تعدادی از شاخص های سهل الوصول نظیر فورنیه، فورنیه اصلاح شده، بارندگی متوسط سالانه، حداکثر بارندگی روزانه برقرار گردید. پس از تعیین شاخص انتخابی برای ایستگاه های باران سنجی که فاقد باران نگار بودند، مقادیر شاخص در ایستگاه های فاقد آمار شدت بارندگی محاسبه شد. سپس، روش های میان یابی مختلف با روش های ارزیابی تقاطعی مقایسه شدند. نتایج نشان داد مناسب ترین شاخص در منطقه محسوب می شود. با وجود آن که مقدار ‭MAE ‬در روش کوکریجینگ نسبت به روش های عکس فاصله وزن دار، کریجینگ، اسپلاین به میزان ‮‭57‬/،‮‭71 10‬/،‮‭4/6 0‬ و ‮‭0/67‬ درصد در منطقه کاهش دارد ولی به دلیل عدم وجود ایستایی در داده های روش اسپلاین که نتایج قابل قبول تری ارایه کرد. نقشه تهیه شده حاکی از وجود روند کاهشی شاخص فرسایندگی باران را از شمال به جنوب استان می باشد. واژه های کلیدی:زمین آمار، شاخص فرسایندگی باران، فازی، کرت های فرسایش.