مطالعات جامع عرصههای تولید گرد و غبار به منظور اولویتبندی مناطق منشا تولید گرد و غباردر استان بوشهر

رخداد پدیده گرد و غبار یکی از پدیده های بحرانی استان بوشهر بویژه در دهه های اخیر می باشد. در تحقیق حاضر بمنظور شناسایی مناطق تولید این پدیده و تغییرات مکانی و زمانی آن ترکیبی از روش های آماری، دورسنجی و مدلسازی استفاد شد. نتایج آماری بیانگر بیشینه رخداد گرد و غبار استان بوشهر طی سال های 2008 و 2003 می باشد. در مقیاس فصلی، فصل تابستان و بهار و در مقیاس ماهانه ماه های جولای، می و ژوین و در مقیاس ساعتی بیشترین رخداد پدیده گرد و غبار در ساعت 15.30 بعدظهر به وقت محلی ثبت شده است. بررسی گرد و غبارهای شدید مقیاس های مختلف زمانی با کمی اختلاف از شرایط کلی رخداد این پدیده در استان بوشهر پیروی می کند. چرا که در مقیاس ماهانه فراوانی بالای ماه مارس برای بیشتر ایستگاه های منتخب در سطح استان بوشهر قابل مشاهده است. از نظر مکانی، بیشترین رخداد گرد غبار در این استان در نیمه غربی آن مشاهده می شود و با حرکت به سمت شرق منطقه، از میزان گرد و غبار کاسته می شود. در این استان بندر دیر، بوشهر و جم جز کانون های بحرانی رخداد گرد و غبار هستند. نتایج دورسنجی تایید کننده این مناطق می باشد. بررسی ویژگی های فیزیوگرافی این مناطق نشان داد که بیشترین پوشش پهنه های مستعد تولید گرد و غبار از زمین های بایر، رطوبت کم خاک همراه با خاک های رسوبی شور و لیتوسل آهکی متشکل از مارنهای نمکی و گچی و سازندهای با فرسایش پذیری زیاد تشکیل شده است. مجموع این عوامل طی فصول مختلف سال و با توجه به شکل گیری بادهای شدید در این مناطق، پتانسبل ایجاد تولید گرد و غبار برای نیمه غربی استان بوشهر است. کلمات کلیدی: تغییرات کاربری، فرسایش، سرعت و جهت باد، رهگیری، گرد و غبار