مروری بر مطالعه ارزشیابی مشارکتی

هر برنامه یا طرح با هدف رفع تنگناها و بهبود شرایط زندگی جامعه اجرا می شود و این جامعه است که بیشترین تاثیرات را از نتایج طرح ها و برنامه می پذیرد. از آنجایی که ارزشیابی بخشی از فرایند هر برنامه یا طرح است لذا شیوه ها و ابزارهای ارزشیابی باید به گونه ای باشد که بتواند واقعیت ها را توضیح دهد و این که واقعیت را چه کسی محاسبه کند مهم است . شیوه های ارزشیابی از ابتدا تا کنون چهار مرحله تکاملی را طی کرده یعنی از ارزشیابی به معنای سنجش پیشرفت های فیزیکی صرف و از بیرون و کارشناس محور تا ارزشیابی به معنای شیوه ای مشارکتی، کل نگر و انعطاف پذیر تکامل یافته است تا جایی که امروزه ارزشیابی را ابزار تحلیل توسعه پایدار می دانند . تحقیق حاضر در زمره پژوهش های توصیفی و از نوع تحلیلی اسنادی قرار می گیرد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی است که به شیوه کتابخانه ای انجام گرفته است.علاوه بر این ماهیت این مقاله به گونه ای است که از جمله پژوهش های علمی ترویجی می باشد. از روش کتابخانه ای نیز جهت گرد آوری اطلاعات استفاده گردیده و از کتاب های تخصصی در زمینه مورد پژوهش ، مقالات و مجلات معتبر استفاده شده است. هم چنین با توجه به مشارکتی بودن (دخالت همه ذینفعان و ذیربطان در برنامه) کل نگری، انعطاف پذیر بودن و نسبت مستقیم با توسعه پایدار، شیوه های ارزشیاب ی مشارکتی مناسب تر، کارآمدتر و ماندگارتر است. از سویی دیگر برای کاربرد و نهادینه کردن شیوه های ارزشیابی مشارکتی، نیازمند هم اندیشی سازمان های دولتی، دانشگاه ها، مراکز تحقیقاتی و سازمان های مردم نهاد در قالب همایش ها، جلسات مداوم، کارگاه های آموزشی و رسیدن به دیدگاه های فرا رشته ای و رفع موانع حقوقی و اقدامات عملی هستیم .