هنر عمومی سبک نو به مثابه ابزار توسعه خلاقیت جمعی

از جمله خصلت های جمعی که امروزه، در شاخه های مختلف علم مورد توجه بسیاری قرار گرفته است، خلاقیت جمعی است. مطالعه خلاقیت جمعی از دریچه رویکرد اجتماعی-فرهنگی، نشان می دهد که شرایط بروز این نوع از خلاقیت در فضاهای عمومی به مثابه بازنمود عرصه عمومی فراهم است. در همین راستا، مقاله حاضر با استناد به رویکرد جامعه شناسی فرهنگی به خلاقیت جمعی، درصدد پاسخ به این پرسش است: آیا می توان از هنر عمومی به عنوان هنری که با فضای عمومی مرتبط است، در راستای ارتقای خلاقیت جمعی بهره جست به منظور پاسخ به این پرسش، ابتدا، تعاریف ساختاری هنر عمومی، فضای عمومی و خلاقیت جمعی، و ارتباط این حوزه ها با روش تحلیلی بررسی شد که نتیجه حاصل از تحلیل داده ها، حاکی از توانایی هنر عمومی در توسعه خلاقیت جمعی است. در مرحله بعد، با توجه به تعدد انواع هنر عمومی، نوع مناسب هنر عمومی برای گسترش خلاقیت جمعی معرفی گردید. نتیجه آن که، با توجه به ملزومات فضای مورد نیاز برای ممارست خلاقیت جمعی، هنر عمومی در صورت ایفای نقش فعال در عرصه عمومی می تواند به روند بروز این فضا کمک کند. هم چنین، از میان انواع هنر عمومی، هنر عمومی سبک نو با توجه به ویژگی های ارتباطی خود، بیش از سایر انواع در عرصه عمومی، فعال عمل می کند و بنابراین، مناسب ترین نوع هنر عمومی به منظور گسترش خلاقیت جمعی است.