بررسی نقش واسطه ای سبک های دلبستگی ناایمن در رابطه بین خشونت دوران کودکی و سازگاری زناشویی زنان

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای سبک های دلبستگی ناایمن در رابطه بین خشونت دوران کودکی با سازگاری زناشویی در زنان شهر تهران بود. روش پژوهش توصیفی همبستگی و جامعه شامل زنان متاهل شهر تهران در سال 1396 بود. 206 آزمودنی به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و مقیاس های سازگاری زناشویی و خشونت و پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسا لان را تکمیل کردند. داده ها با روش مدل یابی معادله های ساختاری تحلیل شدند. شاخص های برازش، برازندگی مطلوب مدل با داده های گردآوری شده را نشان دادند. نتایج تحلیل مسیر، بیانگر تایید برازش مدل فرضی پژوهش بود . نتایج نشان دادند که خشونت دوران کودکی و سبک های دلبستگی اضطرابی و اجتنابی می توانند سازگاری زناشویی را تبیین کنند. همچنین نتایج نشان داد اثر مستقیم و غیرمستقیم خشونت دوران کودکی بر سازگاری زناشویی منفی و معنادار است. P<0/05