اثرات استفاده از دوچرخه در حمل و نقل پایدار شهری مطالعه موردی: شهر میاندوآب

حمل و نقل مبتنی بر وسایل نقلیه موتوری طیف گسترده ای از اثرات منفی بر جامعه و محیط زیست دارد که می توان به آلودگی های هوا، صوتی، ترافیک سنگین، افزایش تصادفات و اختصاص زمین های ارزشمند شهری به خیابان ها و جاده ها و پارکینگ ها خودروها اشاره کرد از راهکارهای حمل و نقل همساز با محیط زیست و پایدار استفاده از دوچرخه در سفرهای درون شهری در کنار سایر شیوه های حمل و نقل عمومی و شخصی است حمل و نقل پایدار شهری در واقع حرکت روان وسایل نقلیه، مردم و کالاهاست که مستلزم آسایش مردم و پایداری محیط با مطلوب ترین هزینه و تلاش است این تحقیق به بررسی اثرات استفاده از دوچرخه در حمل و نقل پایدار شهری می پردازد. ماهیت روش آن توصیفی تحلیلی است و داده ها با مطالعات کتابخانه ای و پیمایشی میدانی (تکنیک پرسشنامه و مصاحبه) جمع آوری شد. روایی ابزار، صوری و سطح پایایی آن با آلفای کرونباخ 0/835 بدست آمد. قلمرو مکانی و جامعه آماری تحقیق شهر میاندوآب است حجم نمونه با استفاده از فرمول اصلاح شده کوکران 165 نفر از بین 41459 خانوار شهر (سرماشری 1395) بدست آمد. افراد نمونه با روش های هدفمند گلوله برفی و روش متواتر نظری انتخاب شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روش های کمی و در نرم افزار SPSS صورت گرفت. نتایج نشان داد استفاده از دوچرخه در سفرهای درون شهری در شهر دوچرخه ایران (میاندوآب) امری پذیرفته شده بوده و نزدیک به یک قرن قدمت دارد. 39/73 درصد سفرهای درون شهری با این وسیله نقلیه غیر موتوری انجام می گیرد. بین استفاده از دوچرخه توسط شهروندان میاندوآبی و ابعاد حمل و نقل پایدار (تلطیف ترافیک و دسترس، اقتصادی، محیطی و اجتماعی) در سطح آلفای 0/01 رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. شاخص تلطیف ترافیک و دسترسی با میزان تاثیر کلی 0/786 بیشترین تاثیر را در ایجغاد سیستم حمل و نقل شهری پایدار در شهر میاندوآب ایفا می کند.