تاثیر مدل آموزش ورزش بر خود تعیین گری دانشجویان دختر واحد تربیت بدنی عمومی 2

هدف از این پژوهش تاثیر مدل آموزش ورزش بر خود تعیین گریتربیت بدنی عمومی 2 بود. مبنای نظریه خود تعیین گری نظریه دسی و رایان است که برمیزان رفتار یک فرد که خود انگیزاننده و خود تعیین کننده است، متمرکز شده است. معیارمیزان رفتار، شامل 3 منبع انگیزشی، بیانگیزگی، انگیزش درونی، و انگیزش بیرونی است.انگیزش بیرونی به ترتیب تنظیم بیرونی، تنظیم درون فکنی شده، تنظیم شناسایی شده وتنظیم یکپارچه را در بردارد. شرایط مناسب در کلاس های ورزش، باعث می شود، یادگیری،چشیدن لذت واقعی و رسیدن فرد به انگیزش درونی تسهیل شود. اجرای مدل آموزش ورزشبا ویژگی هایی مانند؛ گروه بندی، واگذار کردن نقش ها به افراد، یادگیری در قالب رقابت،شرایطی را ایجاد می کند تا افراد خود و با انتخاب آگاهانه به فعالیت های ورزشی بپردازند ویادگیری پایداری داشته باشند. پژوهش به طور نیمه تجربی انجام شد. آزمودنی ها در دو گروهسنتی و آموزش ورزش در واحد تربیت بدنی عمومی 2 آموزش دیدند که تعداد آنها 34 نفربودند که به طور تصادفی به دو گروه 17 نفره تقسیم شدند. برای سنجش خود تعیین گری،پرسشنامه تنظیم رفتار ورزشی در دو کلاس اجرا شد و با توجه به فرمولی، میزان خود تعیین گری افراد در هر گروه تعیین گردید. برای تجزیه و تحلیل داده از روش repeated measures ANOVA استفاده شد. بررسی تاثیر مدل آموزش ورزش بر خود تعیین گری در این تحقیق، نشان داد که خود تعیین گری به میزان قابل توجهی افزایش داشته، در حالی که خودتعیین گری در گروه مدل سنتی تربیت بدنی عمومی 2 کاهش یافته است. می توان از یافته هایپژوهش چنین نتیجه گرفت که؛ یکی از روش های افزایش خود تعیین گری، ایجاد شرایط وبرنامه هایی مانند مدل آموزش ورزش (SEM) برای انجام فعالیتهای ورزشی به ویژه در کلاس های آموزشی دانشگاه ها است که افراد خود، مسیول رفتارهای خود باشند.