بررسی اثرات باقیمانده علف کش های سولفوسولفورون و مت سولفورن متیل + سولفوسولفورون درخاک بر رشد، گره زایی و تثبیت نیتروژن در ژنوتیپ های نخود (Cicer arietinum L.)

به منظور بررسی تاثیر بقایای علف کش های سولفوسولفورون و مت سولفورن متیل + سولفوسولفورون، آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1392 انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل ژنوتیپ های نخود در3 سطح 950MCC(هاشم)،463MCC(ای ال سی 482) و 362 MCC(کاکا)، علف کش ها در2 سطح ( سولفوسولفورون و مت سولفورن متیل + سولفوسولفورون) و بقایای علف کش ها در خاک در 8 سطح(0، 2/5، 5، 10، 15، 20، 30 و 40 درصد مقادیر توصیه شده علف کش ها) بودند. در ابتدای مرحله زایشی گیاهان، زیست توده اندام هوایی، ریشه، گره، تعداد گره و مقدار نیتروژن کل آنها اندازه گیری شد. براساس نتایج حاصل از این پژوهش، بقایای علف کش ها تاثیر منفی بر روی صفات مذکور داشتند. با افزایش باقیمانده بقایای هر دوعلف کش ها در خاک، تمام صفات مورد بررسی ژنوتیپ های نخود به طور بسیار معنی داری کاهش یافت. براساس شاخص 50ED زیست توده اندام های هوایی، در علف کش سولفوسولفورون، کمترین (0/0025میلی گرم در کیلوگرم خاک) و بیشترین (0/0049میلی گرم در کیلوگرم خاک) شاخص 50ED به ترتیب در ژنوتیپ های هاشم و ای ال سی 482 مشاهده شد و در علف کش مت سولفورون متیل + سولفوسولفورن کمترین (0/0057میلی گرم در کیلوگرم خاک) و بیشترین (0/0837 میلی گرم در کیلوگرم خاک) شاخص 50ED به ترتیب در ژنوتیپ های ای ال سی 482 و کاکا مشاهده شد.