بررسی توان آزادسازی پتاسیم برخی جدایه های باکتریایی و چگونگی پخش پتاسیم حل شده در دو بخش محلول و زیتوده میکروبی

بهره گیری از باکتری های آزادکننده پتاسیم یک روش زیستی برای افزایش فراهمی این عنصر برای گیاه است. بخشی از پتاسیمآزادشده در زیتوده باکتری ها اندوخته می شود و بخشی از آن به گونه محلول خواهد بود که هر دوی این بخش ها برای گیاهمی تواند فراهم کننده پتاسیم باشد. برای بررسی توان آزادسازی پتاسیم از کانی موسکویت و بیوتیت در کشتگاه الکساندروف وچگونگی پخش آن در بخش روشناور کشت و زیتوده باکتری، 24 جدایه از جنس های ازتوباکتر، سودوموناس، ریزوبیوم،بیجرینکیا، کلبسیلا، اگروباکتریوم، آلکالیژنز، اسفینگوموناس، میکروباکتریوم، اکروموباکتر و سیتروباکتر کشت و آزمون شد.آزمایش به گونه فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. یافته ها نشان داد که بیشترین اندازه پتاسیم روشناور درکشت باکتری ازتوباکتر جدایه 14SPI؛ (16 میلی گرم بر لیتر) در کشتگاه دارای کانی بیوتیت و کشت باکتری سیتروباکتر جدایه 44A-4S؛ (12/7 میلی گرم بر لیتر) در کشتگاه دارای موسکویت بدست آمد که در برابر کنترل آزمایش افزایش چشمگیری داشته است. بیشترین پتاسیم زیتوده در باکتری های اسفینگوموناس جدایه 37SP و کلبسیلا جدایه 47A1-3؛ (110 میلی گرمبر لیتر) در کشتگاه دارای کانی بیوتیت به دست آمد. این آزمایش نشان داد که باکتریها بخش بزرگی از پتاسیم رها شده ازکانی ها را در زیتوده خود انباشته می کنند و در گزینش جدایه های برتر در ساخت کودهای زیستی نیاز است افزون بر پتاسیمروشناور، پتاسیم زیتوده جدایه ها اندازه گیری و آزمون شود.