بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی ورزشکاران

زمینه و هدف: امروزه گروهی از پژوهشگران حوزه سلامت روان، سلامت روانی را معادل کارکرد مثبت روانشناختی، تلقی و آن را در قالب اصطلاح بهزیستی روانشناختی مفهوم سازی کرده اند. این گروه نداشتن بیماری را برای احساس سلامت کافی نمی دانند، بلکه باور دارند که داشتن احساس رضایت از زندگی، تعامل کارآمد و موثر با جهان، انرژی و خلق مثبت، پیوند و رابطه مطلوب با جمع و اجتماع و پیشرفت مثبت، از مشخصه های فرد سالم است. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی ورزشکاران بود. روش: پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل ورزشکاران تهران با سطح مهارتی حرفه ای با سابقه ۱۰-۵ ساله بودند. شرکت کنندگان به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه بهزیستی روانشناختی رایف (۱۹۸۹) بود. جهت آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج بررسی نشان داد که درمان پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی ورزشکاران اثربخش است. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که درمان پذیرش و تعهد می تواند تاثیر مثبتی بر بهزیستی روانشناختی ورزشکاران داشته باشد. این نتایج نشان می دهند که به جای تمرکز بر عدم وجود بیماری، تمرکز بر ایجاد احساس رضایت از زندگی، تعامل موثر با جهان، انرژی مثبت، و رابطه مطلوب با دیگران، می تواند به بهبود فردی کمک کند. این یافته ها نشان می دهند که رویکرد های درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند برای بهبود بهزیستی روانشناختی افراد، به ویژه ورزشکاران، موثر باشد.