ارزیابی مدیریت بحران درایران بر مبنای مدل لیتل جان با بررسی موردی سیل فروردین ۱۳۹۸ لرستان،مازندران و زلزله آبان ۱۳۹۶ کرمانشاه

زمینه و هدف:جامعه بشری در طول تارخ همواره با انواع بلایای طبیعی و غیر طبیعی دست به گریبان بوده است به طوری که هر سال ۲۰۰ میلیون انسان درگیر این حوادث غیر مترقبه می شوند.کشور ایران نیز جزءده کشور بلاخیز دنیا بوده و بعد از هند،بنگلادش و چین مقام چهارم را در آسیا دارد.روش:با توجه به اهداف موردذ نظر در واکاری مدیریت بحران،پژوهش کاربردی است.از طرفی بر اساس ماهیت و روش انجام در زمره پژوهش های توصیفی-تحلیلی قرار می گیرد.در این پژوهش ،مدیریت های بحران در ایران (بطور موردی سیل لرستان،مازندران و زلزله کرمانشاه) با استفاده از مدل ۶ مرحله ای لیتل جان و با بررسی میدانی ،مستندات،گفتگو با مدیران عالی سازمان های دولتی مرتبط با بجران ها (فرمانداری ،بخش داری،شهرداری،ادارات برق ،آب، گاز،مخابرات ،هلال اهمر،اورژانس،آتش نشانی . ...)و پرسش نامه تدوین شده با شاخص ۹ بعنوان حداکثر امتیاز و ۱ بعنوان حداقل امتیاز ارزیابی گردیده است.نتیجه گیری:با وجود تلاش های زیاد صورت گرفته در بهبود و ارتقای سطح کیفی خدمات مدیریت بحران و با توجه به احتمال بالای وقوع بحران های طبیعی در ایران،توجه ویژه به این حوزه ضرورت دارد.ارتقای معیارهایی چون وجود سامانه و سیستم برای ثبت اطلاعات مکان ها و افراد واطلاع رسانی فوری به نفراتعضو تیم های مدیریت بحران می تواند نتایج مفید و موثری در مدیریت بحران های آتی ایجاد نماید