نقش واسطه ای سرمایه روان شناختی در رابطه با معناداری زندگی و آسایش اجتماعی

چکیدهبازنشستگی، به عنوان موضوعی چالش برانگیز و مرحله ای اجتناب ناپذیر در زندگی کاری افراد است که با پیامدهای ناگواری برای سلامت و بهزیستی روانی آن ها همراه است. بهزیستی اجتماعی، یکی از ابعاد بهزیستی است که می تواند تحت تاثیر بازنشستگی قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی سرمایه روان شناختی در رابطه معناداری زندگی و بهزیستی اجتماعی در افراد میان سال بازنشسته بود.مواد و روش ها پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه بازنشستگان میان سال عضو کانون بازنشستگان آموزش و پرورش و کانون کارگران بازنشسته تامین اجتماعی خراسان رضوی بود. از جامعه مورد نظر، نمونه ای به حجم ۳۸۲ نفر به صورت در دسترس انتخاب شد. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های بهزیستی اجتماعی، معنای زندگی و سرمایه روان شناختی، گردآوری شد. برای تحلیل و کسب شاخص های آمار توصیفی، همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از نرم افزار های SPSS و Lisrel بهره گیری شد.یافته هایافته های پژوهش نشان داد معناداری زندگی به طور مستقیم بر بهزیستی اجتماعی تاثیر دارد. همچنین معناداری زندگی به طور غیرمستقیم نیز با میانجی گری امیدواری و خوش بینی بر بهزیستی اجتماعی افراد میان سال بازنشسته تاثیر دارد.نتیجه گیریبراساس یافته های پژوهش، معناداری زندگی، امیدواری و خوش بینی به عنوان توانمندی های مثبت روان شناختی در افزایش بهزیستی اجتماعی افراد میان سال بازنشسته، نقش ایفا می کنند. نتایج این پژوهش به شناسایی عواملی که در افزایش بهزیستی اجتماعی نقش دارند، کمک می کند و نتایج آن می تواند در افزایش بهزیستی اجتماعی این گروه از افراد، مفید واقع گردد.