سطوح پیوند سیاستگذاری و آینده پژوهی؛ از گفتمان تا غایت نگاری

یکی از ضعف های مطالعات سیاستگذاری، غفلت از رویکردهای آینده نگرانه است که در این راستا بر اهمیت آینده پژوهی در چرخه سیاستگذاری در بسیاری از مطالعات و تحقیقات، تاکید شده است. تمامی کاوش ها، پیرامون این موضوع بر این مسئله صحه می گذارند که اگر مطالعات سیاستگذاری بدون تکیه بر رویکردهای آینده نگرانه صورت گیرند، خلاء ها و نقصان های متوالی بر شاکله رویکردهای سیاستی پرتکرار خواهند شد. با این حال تا به اکنون مشخص نشده است که دانش آینده پژوهی در چه سطوحی می تواند با علم سیاستگذاری در ارتباط باشد و چه زمینه هایی برای پیوند این دوعلم باید در نظر گرفته شود؛ از این رو هدف این نوشتار بررسی سطوح ارتباط و پیوند سیاستگذاری و آینده پژوهی به عنوان علومی بین رشته ای است تا جایی که مشخص شود که آینده پژوهی تا چه میزان و گستره ای می تواند مطالعات سیاستگذاری را پربارتر کند. بنابراین سعی شده است که به این سوال اصلی پاسخ داده شود که سطوح پیوند سیاستگذاری و آینده پژوهی چیست؟ در این راستا برای پیشبرد پژوهش از روش کیفی تحلیل اسنادی و برای گردآوری داده ها از ابزار فیش برداری از منابع مختلف بهره گرفته شده است. در این نوشتار تاکید شده است که نباید دانش آینده پژوهی را در ارتباط با سیاستگذاری تنها به عنوان ابزار و روش تلقی کرد بلکه باید ادبیات و گفتمان حاکم بر آینده پژوهی از جانب سیاستگذاران پذیرفته شود.