تاثیر روان درمانی پویشی کوتاه مدت ( (ISTDPبر علائم روان تنی با بهبود مکانیسم های دفاعی: یک مطالعه مروری

از آنجایی که افکار و هیجان های آدمی نحوه واکنش دهی وی را تغییر می دهند و ما معمولا از این مساله غافل هستیم که بیماری های جسمانی ممکن است تحت تاثیر افکار و احساسات قرار گیرند. شواهد زیادی وجود داردکه نشان می دهد بیماری ها می تواند تحت تاثیر حالت های روانی مبتلایان به آنها باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر روان درمانی پویشی کوتاه مدت بر علائم روان تنی با بهبود مکانیسم های دفاعی به صورت توصیفی به روش مطالعه مروری به انجام رسید. پژوهش ها نشان می دهند که مکانیسم های دفاعی به عنوان فرایند تنظیم کننده خودکار، از طریق اثر گذاری بر چگونگی ادراک رویداد های تهدید کننده، در جهت کاهش ناهماهنگی شناختی و به حداقل رساندن تغییرات ناگهانی در واقعیت های درونی و بیرونی عمل می کنند و افرادی که از سلامت روانی پائینی برخوردارند از مکانیسم های دفاعی رشد نایافته و روان آزده بیشتری استفاده می کنند. درمان روان پویشی کوتاه مدت فشرده با شناسایی حیطه های درون روانی هر یک از بیماران چگونگی ایجاد رفتار مشترک را مورد تحلیل قرار می دهد. در این روش درمانی درمانگر نقشی فعال دارد و این فعال بودن معطوف به پرداختن به تمام مکانیسم های دفاعی بیمار، مدیریت اضطراب و آگاه کردن بیمار از احساسات خود می باشد. می توان نتیجه گرفت که درمان روانپویشی کوتاه مدت با تعدیل مکانیسم های دفاعی و بررسی آن ها می تواند علائم روان تنی را در افراد بهبود ببخشد و با حل تعارض ها و بررسی دفاع های ناپخته و روان رنجور به درمان علائم روان تنی بپردازد.