ارتقا کیفیت اجتماع پذیری فضاهای شهری به منظور افزایش حس تعلق به مکان

یکی از مهم ترین فاکتورهای کیفیت سطح زندگی و سلامت روانی و جسمانی افراد یک جامعه در میزان حضورپذیری آن افراد در فضاهای جمعی ، برقراری ارتباط میان افراد جامعه (تعاملات اجتماعی ) و نهایتا حس تعلق افراد نسبت به آن فضا میباشد. با این حال در سال های اخیر تمایل ساکنین کلانشهرها در پی کاهش حس تعلق به مکان منجر به کاهش حس نیاز به حضور در فضاهای عمومی گردیده که باعث آسیب پذیری هرچه بیشتر تعاملات اجتماعی میان افراد گردید. هدف اصلی این پژوهش ارائه راهبردهای کاربردی جهت ارتقا کیفیت اجتماع پذیری فضاهای شهری به منظور افزایش حس تعلق به مکان در میان کاربران فضاهای شهری می باشد. این پژوهش از نوع تحقیقات کیفی ، از منظر هدف کاربردی و از منظر روش شناسی توصیفی -تحلیلی می باشد. بر اساس نتایج پژوهش از جمله راهبردهای کاربردی به منظور افزایش اجتماع پذیری کاربران می توان به توجه به شاخص های فرهنگی -اجتماعی و مذهبی ساکنین هر منظقه و نمود آن در شیوه طراحی فضاهای باز، توجه توامان به خلوت گزینی ساکنین و اجتماع پذیری فضاهای جمعی با بهره گیری از نمادهای بومی هر منطقه و بکارگیری عناصر نوستالژیک هویت به جهت ایجاد خاطره انگیزی و تحریک ساکنین به تعاملات هرچه بیشتر اشاره نمود .