تاثیر رابطه عزت نفس مدیران آموزش و پرورش بر رضایت شغلی معلمان

عصر امروز، عصر تغییرات سریع و عدم اطمینان نسبت به آینده و فقدان اطلاعات در دسترس و کافی جهت تصمیم گیری برای مدیران است . از آنجا که نیروی انسانی را می توان مهم ترین عامل رشد و توسعه هر سازمان محسوب کرد و بی شک موفقیت و پیشرفت هر سازمان، به نیروی انسانی متخصص آن بستگی دارد. آموزش و پرورش، ازجمله سازمان هایی است که نیروی انسانی آن را اغلب افرادی پر تلاش و متعهد تشکیل داده است که در صورت مساعد بودن شرایط کاری و انگیزشی ، استعداد و مهارت خود را در خدمت آن سازمان به کار خواهند گرفت و چرخ های آن را بهتر به حرکت در خواهند آورد. بنابراین ، توجه به ویژگی های شخصیتی معلمان و بکارگیری عوامل انگیزشی آنها، شاید عاملی مهم در جهت رشد و توسعه هرچه بیشتر سازمان آموزش و پرورش باشد. صاحب نظران عوامل موثر بر رضایت شغلی را به دو بخش شرایط و ویژگی های سازمانی ، اجتماعی و فرهنگی که جنبه های بیرونی محسوب و ویژگی های شخصیتی ، احساسات عاطفی و حالت های هیجانی که جنبه های درونی خوانده می شود، تقسیم کرده اند. به عبارت دیگر، بر اساس دیدگاه نظریه پردازان رفتار سازمانی ، رضایت شغلی کارکنان تنها متاثر از عواملی همچون، حقوق، مزایا، همکاران و دیگر عوامل بیرونی نیست ، بلکه عواملی مانند، روحیات و ویژگی های شخصیتی کارکنان و سایر عوامل درونی از این قبیل ، رابطه نزدیکی با انگیزش شغلی دارند؛ بنابراین ، ویژگی های شخصیتی کارکنان را می توان عامل تعیین کننده ای در چگونگی سازگاری با شرایط و متغیرهای سازمانی و انگیزش کاری آنان محسوب کرد.