بررسی ریشه های طراحی معماری و چیدمان در فرهنگ و هنر تجسمی

ارتباط معماری و زمینه همواره یکی از موضوعات مهم و چالش برانگیز در عرصه معماری و طراحی و بحث در رابطه بازمینه و تاثیرات آن بر معماری از زمان آغاز معماری مورد توجه معماران و اندیشمندان بوده است. اساسا زمینه گرایی را در معنای کلان خود می توان آموزه هایی بشمار آورد که به دنبال ادامه رسوم، باورها و ارزش های فرهنگی بومی می باشد. معماری مدرن تغییراتی بنیادین را موجب شد که مهم ترین آن ها عدم توجه به زمینه و بستر طرح و به فراموشی سپردن الگوهای هویت بخش در طراحی فضای کالبدی می باشد. در بحث از زمینه گرایی اینکه هر اثر معماری باید با بستر و زمینه خود هماهنگ و سازگار باشد موضوعی اساسی است. منظور از زمینه، متن، بستر و محیطی می باشد که معماری در آن شکل می یابد. بنابراین طراح باید شناخت و درکی عمیق از زمینه و محیط طرح داشته باشد. مالزی به داشتن ارزش های فرهنگی متنوع معروف است. استفاده از تزیینات "پلامین" در عروسی های مالایی در مالزی به خوبی شناخته شده است. در این پژوهش ریشه های طراحی و چیدمان در زمینه فرهنگ و هنر تجسمی مورد بررسی قرار گرفته است. نکته این است که این مفهوم از تاج و تخت سلطنتی سرچشمه گرفته است که برای به تصویر کشیدن مفهوم «راجا سهاری» (داماد) در مراسم عروسی مورد استقبال قرار گرفته است. در مالزی، پیامد تبادل فرهنگی نیز عاملی در نتایج نوسازی دکوراسیون حرفه ای است. هدف این مطالعه این است که بفهمد دکوراسیون عروسی مالایی چگونه طراحی شده است و چه تاثیرات فرهنگی دارد. همچنین قابلیت تزیینات عروسی سنتی و مدرن مالایی را بررسی می کند.