مروری بر کاربردهای نوین دورسنجی بر پایه زمین شناسی در اکتشاف منابع ژئوترمال

در این مقاله به مرور آخرین کاربردهای دورسنجی در اکتشاف منابع ژئوترمال پرداخته میشود. گرادیان زمینگرمایی در پوستهی زمین به ازای هر کیلومتر افزایش عمق بهطور معمول ۲۵ تا ۳۰ درجه سلسیوس میباشد درحالیکه در مناطق فعال آتشفشانی نظیر مناطق فرورانش یا ریفتهای قارهای، میتوان به دمایی تا حدود۱۵۰ درجه سلسیوس بهازای هر کیلومتر افزایش عمق رسید. در چنین مناطق آتشفشانی، آبهای جوی در سنگهای متخلخل و تراوا به دام افتاده و گرم شده و منابع ژئوترمال را تشکیل میدهند. در سطح زمین، چشمه های آبگرم و دودخانه ای آتشفشانی شواهدی بر وجود آبهای داغ ژئوترمالی هستند. در سیستمهای ژئوترمال با آنتالپی پایین، این حرارت میتواند جهت استفاده در سرمایش و گرمایش و شست وشو استفاده شود درحالیکه در سیستمهای ژئوترمالی آنتالپی بالا از انرژی موجود می توان در تولید برق استفاده کرد. در این مقاله به بررسی کاربرد روش دورسنجی در اکتشاف شواهد مستقیم و غیرمستقیم منابع ژئوترمال نظیر کانیشناسی آلتراسیونها، آنومالیهای دمایی، خروج گاز از زمین، شار حرارتی، آنومالیهای ژئوبوتانی و تغییر شکل ساختار زمین میپردازیم. میتوان اینگونه نتیجه گرفت که اگر چه هنوز روش دورسنجی به بلوغ کامل برای اکتشاف منابع ژئوترمال نرسیده اما پتانسیل فراوانی به همراه اندازهگیریهای سطحی در چارچوب برنامه اکتشاف دارد.