نقش تجارب معنوی در پیش بینی خودکارآمدی دانشجویان با میانجی ذهن آگاهی

زمینه و هدف: با توسعه خودکارآمدی می ­توان دانشجویانی سازگار و فعال هم در عرصه یادگیری و هم در زندگی فردی و اجتماعی داشت. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی ذهن آگاهی در رابطه تجارب معنوی با خودکارآمدی دانشجویان انجام شد. روش ها: روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر کارشناسی دانشگاه فرهنگیان استان قزوین در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود که ۲۶۹ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه اینترنتی به پرسشنامه های تجارب معنوی اندروود و ترسی (۲۰۰۲)، ذهن آگاهی چادویک و همکاران (۲۰۰۸) و خودکارآمدی شرر و مادوکس (۱۹۸۲) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و بررسی مدل پژوهش از نرم افزار AMOS استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد احساس حضور خداوند (۰/۰۱> P، ۰/۱۸۵=β)، ارتباط با خداوند (۰/۰۱>P، ۰/۲۲۲=β) و احساس مسئولیت در برابر دیگران (۰/۰۱>P،۰/۳۸۱=β) به صورت مثبت و مستقیم بر ذهن آگاهی تاثیر دارند. احساس حضور خداوند هم به صورت مستقیم (۰/۰۱>P، ۰/۱۵۹=β) و هم به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری ذهن آگاهی (۰/۰۵>P، ۰/۰۸۵=β) بر خودکارآمدی تاثیر مثبت دارد. ارتباط با خداوند هم به صورت مستقیم (۰/۰۱>P، ۰/۱۳۷=β) و هم به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری ذهن آگاهی (۰/۰۱>P، ۰/۱۰۲=β) بر خودکارآمدی تاثیر مثبت دارد. احساس مسئولیت در برابر دیگران هم به صورت مستقیم (۰/۰۵>P، ۰/۱۳۵=β) و هم به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری ذهن آگاهی (۰/۰۱>P، ۰/۱۷۵=β) بر خودکارآمدی تاثیر مثبت دارد. ذهن آگاهی به صورت مستقیم و مثبت بر خودکارآمدی (۰/۰۱>P، ۰/۴۶۰=β) تاثیر دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، با آگاه سازی و بالا بردن تجارب معنوی در جهت تقویت ذهن آگاهی، می توان خودکارآمدی دانشجویان را افزایش داد. پس ضروری است که در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های نظام های آموزشی متولی به این امر مهم توجه ویژه ای شود و تدابیر لازم برای بهبود و ارتقای خودکارآمدی دانشجویان اندیشیده شود.