تحلیل فضایی-مکانی جرم با تاکید بر آمایش سرزمین مطالعه موردی: شهر بندرعباس

زمینه و هدف: رشد و توسعه شتابان شهر بندرعباس در چند دهه اخیر موجب گسترش ناهنجاری های اجتماعی در این شهر شده است، به طوری که امروزه افزایش جرم و جنایت، امنیت و آسایش شهروندان را تهدید میکند. معمولا۰ اعمال مجرمانه در قسمت هایی از شهر بیشتر اتفاق می افتد که خطر کمتری برای دستگیری مجرم داشته باشد. یکی از راهکار های مطرح برای پیشگیری از جرم رویکرد ”پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی “(CPTED) است. شهر بندرعباس یکی از شهرهایی ست که با جرائم مختلف اعم از نزاع های خیابانی و سرقت رو به رو است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف شناسائی پراکندگی میزان جرم در شهر بندرعباس و کاهش وپیشگیری از میزان جرم و جنایت در فضاهای شهری به کمک رویکرد پیشگیری از جرم از طریق محیطی صورت گرفته است. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و داده ها و اطلاعات پژوهش به روش کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است.یافته ها و نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان میدهد که بیشتر جرائم از جمله نزاع های خیابانی و انواع سرقت ها در مناطق حاشیه ای شهر همچون محله سرریگ، اسلام آباد، داماهی، حسین آباد و... اتفاق می افتد زیرا وضعیت خاص محیطی این مناطق (خلوتی، تاریکی، عدم پیوستگی مناطق مسکونی و... ) زمینه را برای وقوع جرم بیشتر میکند که با طراحی صحیح محیط و کاهش فشردگی بافت شهری که خود یکی از عوامل مهم بروز جرم و جنایت در شهر است و همچنین رعایت اصول اساسی رویکرد CPTED مانند قلمرو گرایی، نظارت طبیعی، تعمیر و نگهداری، کنترل دسترسی ها، نورپردازی صحیح و... در شهر میتوان میزان جرم و جنایت در فضاهای شهری را کاهش داد و از وقوع آن ها جلوگیری کرد. در این پژوهش نقش طراحی محیطی در میزان کاهش جرم در فضاهای عمومی شهر بندرعباس مورد مطالعه قرار گرفت و راهکارهای کاربردی برای ایمن سازی فضاهای شهری ارائه شده است.