تقسیمات کشوری و امنیت ملی(مورد: مناطق ساحلی جنوب ایران)

هدف پایه ای هرگونه تقسیم بندی سیاسی فضا، ایجاد بسترها و چارچوبی مناسب در راستای دوام و بقای دولت-ملت، تامین امنیت ملی و توسعهی متوازن منطقه ای است. ایران به عنوان کشوری است که در این امر در درازای تاریخ از سابقه ی زیادی برخوردار است. نواحی منطبق بر سکونت اقوام بلوچ و عرب با مذهب عمدتا سنی در نواحی جنوبی ایران ازجمله ی مناطق بالقوه و نیز بالفعل بحران خیز سنتی قلمداد میشوند. در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی با تبیین نحوه و نوع تقسیم بندی سیاسی- اداری در جنوب ایران، به آسیب شناسی نظام تقسیماتی کشور در زمینه ی مسائل مرتبط با پایداری امنیت ملی و منطقه ای در مناطق مزبور پرداخته شد. در پاسخ به این سوال که »نوع نظام تقسیمات کشوری در استانهای ساحلی جنوب ایران در حذف و یا کاهش نیروهای گریز از مرکز و نیز عوامل ناحیهگرای قومی و مذهبی موثر بوده است؟« این فرضیه مطرح شد که؛ »با توجه به وجود زمینه های بالقوه و بالفعل بحران خیز در مناطق جنوبی ایران، تغییر در نوع نظام تقسیم بندی واحدهای سیاسی-اداری میتواند در کاهش ویا حذف نیروهای واگرایانه در این مناطق موثر واقع شود.« در پایان نیز به ارائهی پیشنهادی در جهت حذف و یاکاهش مولفه های بالقوه واگرایانه قومی، مذهبی و زبانی پرداخته تا در ارتباط با الگوی نظام سازماندهی سیاسی فضا از عوامل و پتانسیلهای ناحیه گرایی سیاسی در نواحی جنوب ایران کاسته شود.