نقش مدیریت شهری (شهرداری ها) در توسعه پایدار شهرها

جریان توسعه ی شهرنشینی در ایران با تاخیر یک قرن نسبت به جوامع صنعتی رخ داده است. یکی از چالش های مهم طراحان شهری، داشتن شهری منطبق بر اصول رشد هوشمند و ابعاد شهری در مقیاس انسانی است، یعنی اصولی که در عین احترام به محیط طبیعی و حفاظت از آن از منابع محدود به طور بهینه استفاده کرده و محیطی را برای زندگی انسان در کنار سایر اجزای یک اکوسیستم فراهم می آورد. اصول مذکور به بهترین شکل در چارچوب توسعه ی پایدار نهفته است. ساختار مدیریت شهری در ایران به منظور گذر از نظام متمرکز و حرکت به سمت نظام لاجرم باید ایجاد تحول در نظام برنامه ریزی و، غیرمتمرکز و بیرون رفتن از چالشهای رخ داده توسعه پایدار شهری را به عنوان یک راه حل اساسی پذیرا باشد. منظور از دستیابی به، مدیریت تدوین سیاستهایی جهت حصول به شهرهای پایدار، یک وضعیت پایدار واقعی در شهرها، ضروری مینماید. امروزه شهرها به عنوان مصرف کننده و توزیع کننده اصلی کالاها و خدمات جهت کاهش مشکلات، کانون توجه بحث پایداری شده اند. بنابراین به یک مدیریت بهینه ایجاد عدالت به نحو موثر و تقویت، ایجاد آرامش و آسایش، خدماتی، اجتماعی، فرهنگی روحیه مشارکت شهروندان نیازمندند. به همین منظور مقوله ای مهم تحت عنوان توسعه پایدار، مورد توجه قرار گرفته است. بطوریکه در دهه های اخیر یکی از ارکان اساسی توسعه پایدار دستیابی به توسعه پایدار شهری است. این مقاله ضمن پرداختن به بیان روشنتری از مفهوم ارتباط میان توسعه پایدار و مدیریت شهری را مورد بررسی قرار می دهد. روش، مدیریت شهری تحقیق این مقاله توصیفی-تحلیلی است و جمع آوری اطلاعات آن به روش کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که مدیریت شهری در دستیابی به توسعه پایدار شهر ها دارای تاثیر مثبت و معناداری می باشد.