استفاده از شاخص های تروفیک مقیاسی و غیرمقیاسی در ارزیابی و طبقه بندی وضعیت تغذیه گرایی آب های ساحلی استان هرمزگان

یکی از موضوعات مهم در مدیریت زیست محیطی آب های ساحلی ارزیابی شرایط تغذیه گرایی در آن می باشد. در تحقیق حاضر با بازنگری و توسعه شاخص های تروفی مقیاسی و غیرمقیاسی، شرایط  تغذیه گرایی آب های ساحلی استان هرمزگان به طور ماهانه در سال ۱۳۹۱ مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در آب های ساحلی استان هرمزگان محدوده تغییرات شاخص مقیاسی از ۶/۳  تا ۹/۵ و وضعیت تغذیه گرایی از حالت الیگو- مزوتروف در منطقه چهار، مزوتروف در منطقه دو و سه، تا حالت مزو- یوتروف در منطقه یک و شاخص غیرمقیاسی از ۴ا/۳ در منطقه چهار (عدم ریسک) تا ۸/۵ با ریسک بالا در مناطق یک دو و سه متغیر بود. سطح تغذیه گرایی در آب های ساحلی مورد مطالعه از حالت خیلی خوب در منطقه چهار تا حالت خوب در سایر مناطق در نوسان بود. با توجه به میانگین ضریب کارایی شاخص تروفی (۰۳/۰±۳۸/۴-)، میزان مواد مغذی قابل دسترس جهت مصرف جمعیت فیتوپلانکتونی در آب‎های نزدیک ساحلی بندرعباس، به مراتب بیشتر از سایر مناطق بود. به طور کلی نتایج حاصل از بازنگری و توسعه شاخص های مقیاسی و غیرمقیاسی در این تحقیق نشان داد که استفاده از آنها می تواند برای ارزیابی شرایط تغذیه گرایی آب های ساحلی نتایج قابل قبولی را به دست آورد.