مقایسه تاثیر سه شیوه آموزش الکترونیکی، ترکیبی و حضوری بر واکنش و یادگیری در آموزش

فناوری اطلاعات و ارتباطات، تاثیر شگرفی بر فرصت های یاددهی- یادگیری در موقعیت های آموزشی گوناگون؛ از جمله صنعت داشته است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه میزان اثربخشی رویکردهای آموزش الکترونیک وترکیبی در آموزش های بود. این پژوهش در مجموعه پژوهش های شب هآزمایشی قرار گرفته؛ در آن از طرح پیشآزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری در این پژوهش کلیه معلمین و مدیران مدراس ابتدایی دخترانه شهرستان میاندوآب بودند. در سطح معلمین و مدیران ۹۷ نفر به صورت تصادفی طبقه بندیانتخاب شدند و به سه گروه دو گروه آزمایش (آموزش الکترونیکی و ترکیبی) و یک گروه کنترل- گمارش تصادفی یافتند. برای اجرای پژوهش، در آغاز دوره آموزشی «حل مسئله» به سه شکل الکترونیکی، ترکیبی و حضوری طراحی و سپس بر روی کارشناسان گروه آزمایش اجرا شد. گروه کنترل همین دوره آموزشی را بهشکل حضوری گذراندند. برای طراحی هر سه دوره ، از مدل طراحی آموزشی گانیه و بریگز استفاده شد. بهمنظور ارزیابی اثربخشی، سه متغیر وابسته شامل: رضایت فراگیران، رضایت مدیران و یادگیری سنجش شد. ابزاراندازه گیری این متغیرها به ت رتیب پرسشنامه، مصاحبه و آزمون بود. تجزیه و تحلیل داده ها نیز در دو بخش کمیو کیفی صورت گرفت. نتایج پژوهش بیانگر آن است که میزان رضایت فراگیران از رویکرد یادگیری ترکیبی بهطور معناداری بیش از دو گروه دیگر است. مدیران فراگیران حاضر در دوره نیز ابراز رضایت بیشتری از یادگیریترکیبی در قیاس با دو رویکرد دیگر داشتند. در زمینه یادگیری هم میزان یادگیری کارشناسانی که در دورهآموزشی ترکیبی حضور داشتند، بیشتر از سایر دوره هاست.