مفهوم شناسی و مولفه های آزمایشگاه زنده شهری به عنوان فرم جدید شهر آینده

آزمایشگاه های زنده شهری یک محیط نوآورانه را ارائه می دهند که در آن چندین ذینفع به طور مشترک راه حل های شهری را آزمایش، توسعه و ایجاد می کنند. رویکرد آزمایشگاه های زنده شهری برای کاوش و مقابله با طیف گسترده ای از مسائل در محیط های روزمره استفاده می شود و می تواند به آزمون فرضیه ها و مسیرها به سمت تحقق شهر پایدار و زیست پذیر کمک نماید. روش پژوهش حاضر، از لحاظ هدف توسعه ای، و از نظر ماهیت داده ها جزء تحقیقات کیفی از نوع متن پایه به شمار می آید. از روش اسنادکاوی برای گردآوری و تهیه داده های پژوهش استفاده شده است. جامعه آماری متشکل از مقاله ها، کتاب ها، پایان نامه ها در خصوص موضوع آزمایشگاه های زنده شهری می باشد. منابع با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. نتایج نشانگر آن است که از لحاظ گونه شناسی، سه نوع آزمایشگاه زنده شهری وجود دارد که عبارت اند از: مناطق شهری می توانند به عنوان محیط های تحقیقاتی فناوری محور عمل کنند؛ کاربران می توانند مصنوعات شهری و خدمات محلی، را به طور مشترک ایجاد کنند. در نهایت، انواع جدیدی از برنامه ریزی شهری را با استفاده از ابزارها و فرآیندهای جدید با مشارکت شهروندان توسعه می دهد. شهروندان، بخش های عمومی، بخش های خصوصی و دانشگاه ها بازیگران اصلی آزمایشگاه های زنده شهری هستند. آزمایشگاه های زنده شهری دارای پنج بعد کلیدی مشتمل بر محیط، ذینفعان، فعالیت ها، رویکرد و منابع و شبکه ها هستند. افزون بر این، مهم ترین مولفه های آزمایشگاه زنده شهری متشکل از زیرساخت، محیط طبیعی، چند ذینفعی، رویکرد چند روش شناختی، کاربر محور و بلندمدت تا میان مدت است.